Τα δικαιώματα που χάνονται βγάζουν σήμερα στους δρόμους τους πολίτες
Πιστεύω πως η συμμετοχή του καθενός από μας στα κοινά είναι απαραίτητη, όπως και η διαμαρτυρία έστω και με μια κιθάρα, είχε πει πριν από μία δεκαετία η Τζόαν Μπαέζ -που μέσα από τις συναυλίες της εναντιώθηκε στα δικτατορικά καθεστώτα της Χιλής και της Αργεντινής- όταν ρωτήθηκε αν θα κατέβαινε στον δρόμο να διαμαρτυρηθεί.
Τριάντα πέντε χρόνια πριν η ασφυκτική τυραννία των συνταγματαρχών κατέβασε στους δρόμους φοιτητές, μαθητές και σχεδόν το σύνολο του ελληνικού λαού.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 έγινε για αιτήματα που ακόμα και σήμερα παραμένουν επίκαιρα. Παιδεία, Υγεία, δουλειά, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη κατέχουν μια διαχρονικότητα μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Τα εργασιακά, οικονομικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων συνεχίζουν να δέχονται επιθέσεις, αμφισβητήσεις και ανατροπές, εντείνοντας τις ανισότητες και τις αδικίες.
Με τα χιλιάδες αυτά θέματα να τρέχουν γύρω μας, να μας επηρεάζουν, να μας καταδυναστεύουν, να ελέγχουν και να ορίζουν τη ζωή μας, για ποιο λόγο εσείς σήμερα θα κατεβαίνατε στους δρόμους, πιστεύοντας ότι έτσι κάτι μπορεί να αλλάξει ή έστω να βελτιωθεί;
Το «Εθνος» έθεσε αυτό το ερώτημα σε ανθρώπους του πνεύματος και σε απλούς πολίτες, καθώς όλοι είναι αποδέκτες των όποιων καταστάσεων μας ταλανίζουν και μας απασχολούν καθημερινά.
Η οικονομία και οι συνέπειές της κυριαρχούν στις απαντήσεις που σταχυολογήσαμε, καθώς αποτελούν τον μεγαλύτερο βραχνά για κάθε ενεργό και συνειδητοποιημένο πολίτη.
Εσείς για ποιο λόγο θα κατεβαίνατε σήμερα στους δρόμους; Ταυτίζεστε με κάποιες από τις απαντήσεις ή σκέφτεστε έναν άλλο λόγο;
Στο πόδι για τη βία και τον πόλεμο
Εμμανουήλ και Κατερίνα Στεργιάκη, ομογενείς από την Αυστραλία
Εχουμε κατέβει στους δρόμους και θα ξανακατεβαίναμε για τη βία και τον πόλεμο. Κατερίνα: «Θεωρώ ότι είναι η αρχή πολλών δεινών. Δεν λειτουργεί τίποτα και εξαιτίας της οικονομίας που πλήττεται σε παγκόσμιο επίπεδο, μεγαλώνουν το χάσμα και η ανισότητα».
Εμμανουήλ: «Αν μπορούσαν να εξαλειφθούν, τότε ίσως κατάφερνε να ισορροπήσει και η οικονομία. Δεν είναι τυχαίο ότι και στην Αυστραλία υπάρχουν άνεργοι και άστεγοι, αλλά υπάρχει και ένα κράτος πρόνοιας που αποτρέπει εικόνες αίσχους για τους πολίτες».
Κ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ
Εχει ξεφύγει ο έλεγχος για την ακρίβεια
Για την ακρίβεια. Οταν δεν βρίσκεις όλα τα απαιτούμενα για να ζήσεις αξιοπρεπώς, τι θα κάνεις; Οι εικόνες με τους ανθρώπους να ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών είναι μόνο η αρχή. Θα φτάσουμε σε χειρότερες καταστάσεις που ούτε μπορούμε να τις φανταστούμε. Εχει ξεφύγει ο έλεγχος, αλλά δεν φαίνεται να απασχολεί και κανέναν από τους αρμόδιους. Εχω ζήσει σε αραβικές χώρες και ομολογώ πως ανάλογα περιστατικά δεν έχω δει. Οι τιμές έχουν όλες εκτοξευθεί και ουδείς κάνει μία προσπάθεια να συγκρατηθούν σε ένα στοιχειώδες επίπεδο για να διατηρηθεί και η ατομική αξιοπρέπεια.
Μ. ΚΑΠΑΤΣΗ, ΑΝΕΡΓΗ
Βιώνω καθημερινά τις συνέπειες της οικονομίας
Στους δρόμους θα με κατέβαζε το οικονομικό. Εχω απηυδήσει. Τις αρνητικές συνέπειες στο θέμα της οικονομίας τις βιώνω άμεσα, καθώς περιμένω από ορισμένου χρόνου συμβάσεις να απασχοληθώ σε εργασία σχετική με το αντικείμενό μου και το υπόλοιπο διάστημα είμαι άνεργη. Πρέπει κάπως να αντιδράσουμε. Οταν ήμουν εθελόντρια στους Ολυμπιακούς του 2004, τίποτα δεν προοιώνιζε τη σημερινή κατάσταση. Οι μόνες δουλειές που υπάρχουν σήμερα είναι των 300 ευρώ τον μήνα. Πώς να περάσεις με αυτά; Πώς να κάνεις απόσβεση πτυχίου!
Α. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ, ΕΙΣΑΓΩΓΕΑΣ
Οχι σε ανέχεια – φτώχεια
Αντιδρώ στην ανέχεια και τη φτώχεια που αποτελούν επακόλουθα της οικονομικής κρίσης. Με εκνευρίζει ο τρόπος διακυβέρνησης αυτής της χώρας. Καταληστεύεται το χρήμα και κάποιοι, οι υπεύθυνοι, μένουν αλώβητοι χωρίς τίποτα να τους αγγίζει. Ισως μια μαζική κάθοδος στους δρόμους να απέδιδε.
ΝΟΡΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΣ
Τίποτα δεν πηγαίνει καλά
Για τα πάντα θα έβγαινα να διαμαρτυρηθώ. Τίποτα δεν πηγαίνει καλά. Κολλάμε παντού και αυτό σημαίνει πισωγύρισμα για μια χώρα που θέλει να θεωρείται προοδευτική. Και το χειρότερο και πιο απογοητευτικό; Δεν βλέπω τίποτα να αλλάζει και σε βάθος χρόνου.
Γ. ΔΕΛΗΜΑΤΗΣ, ΜΑΘΗΤΗΣ
Προτεραιότητα το περιβάλλον
Tο περιβάλλον θα με έκανε να αντιδράσω. Δεν νομίζω ότι μπορεί να βελτιωθεί και απειλεί τη ζωή
μας. Θεωρώ ότι είναι από τα κυριότερα θέματα για τα οποία επιβάλλεται να βγούμε και να ξαναβγούμε στους δρόμους. Tο περιβάλλον είμαστε εμείς και εμείς αδιαφορούμε για εμάς τους ίδιους!
ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΤΕΣΙΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Προβλέπω μια βίαιη επανάσταση
Με μία χειροβομβίδα στο χέρι θα ήθελα να κατευθύνω τους αναρχικούς να αποκτήσουν πολιτικό στόχο. Ο στόχος τους να είναι για το καλό της χώρας. Ενα είδος αντίδρασης βίαιης για την ανικανότητα των προσώπων που κυβερνούν. Οι περισσότεροι είναι άνθρωποι χωρίς κανένα κύρος, άξιοι εμπαιγμού. Να υπάρξουν ομάδες που να προπηλακίζουν στον δρόμο τους πολιτικούς της Δεξιάς, για να μην προβούν σε κάτι ισχυρότερο. Προβλέπω, όχι τώρα αλλά συν τω χρόνω, ότι η επόμενη κίνηση θα είναι μια επανάσταση βίαιη. Κάτι σαν την επανάσταση του 1789 στη Γαλλία. Τόσο άγρια αλλά συνάμα και τόσο αποτελεσματική.
ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ, ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ
Πληθαίνουν οι λόγοι για κινητοποιήσεις
Καθημερινώς πληθαίνουν οι λόγοι για τους οποίους είμαστε υποχρεωμένοι να βγαίνουμε στους δρόμους. Η ανεργία που οδηγεί σταθερά στην πορνεία και την κλοπή, η ακρίβεια της ζωής, η οποία δεν οφείλεται εν πολλοίς στην κυβέρνηση, αλλά στην απληστία και την ατιμωρησία των εμπόρων. Ακόμη καθώς συνεχώς ακούμε την έκπτωση δημόσιων ανθρώπων οι οποίοι κατηγορούνται με αποδείξεις για κλοπή δημόσιου χρήματος και ύποπτες συναλλαγές και μένουν ατιμώρητοι. Ακόμη για την καταπάτηση δημόσιων εκτάσεων, τα σχολεία που καταρρέουν, τα νοσοκομεία που υπολειτουργούν, τους μισθούς που εξανεμίζονται, τις προσβλητικές μικρές συντάξεις ηλικιωμένων. Αλλά ποιος μας ακούει;
ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΚΑΡΗΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Θα έπρεπε να είμαι κάθε μέρα στον δρόμο
Για μια πλειάδα θεμάτων θα κατέβαινα. Αν σκεφτόμουν λογικά, θα έπρεπε να είμαι κάθε μέρα στον δρόμο. Για το Βατοπέδιο, για τον τρόπο που κυβερνάται η χώρα, για το τοπίο που παρουσιάζουν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα και τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται τη σχέση τους με την εξουσία, γιατί θεωρώ ότι ζούμε σε μία κατάσταση οξύτατης κρίσης από την οποία βγαίνουν ωφελημένοι όσοι την προκάλεσαν. Κερδίζουν, δηλαδή, οι θύτες και βλάπτονται τα θύματα. Θα κατέβαινα στον δρόμο για το όλο τηλεοπτικό τοπίο και τα ΜΜΕ που μας επιβάλλουν σε μια πλύση εγκεφάλου επιπέδου ερπετού.
ΕΛΕΝΗ ΤΟΥΝΤΑ, ΣΥΓΦΡΑΦΕΑΣ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
Ποτέ δεν ήταν τόσο μεγάλες οι οικονομικές αποκλίσεις
Εχω πολλούς λόγους, όμως ο πιο επιτακτικός αυτή τη στιγμή είναι η οικονομία στον τόπο μας και όχι μόνο. Η ανισότητα και οι οικονομικές αποκλίσεις ποτέ δεν ήταν τόσο μεγάλες. Είναι μεγάλη αδικία όταν, όπως λένε οι ειδικοί, το 10% του πληθυσμού συγκεντρώνει το 80% του πλούτου. Οπότε η σταθερότητα και η ασφάλεια του κόσμου κινδυνεύει με αυτή την κοινωνικοοικονομική έλλειψη ισορροπίας. Δεν πρέπει να λησμονούμε το γεγονός ότι η εξαθλίωση προκαλεί πίεση και οδηγεί στη βία. Παντού ξεσηκώνονται καθημερινά και δημιουργούν ταραχές λόγω πείνας. Παράδειγμα, οι παράνομοι μετανάστες που με κίνδυνο της ζωής τους θέλουν να φτάσουν σε έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό και μόνο μαρτυρεί την απελπισία τους.
Εχει πει ο Ξενόπουλος σε ένα βιβλίο του, «όταν βλέπετε να ξεπετιούνται σε κάθε τετράγωνο τράπεζες κι όχι κτίρια με φουγάρα, τότε η οικονομία της χώρας αυτής δεν πάει καθόλου καλά». Επομένως, το θέμα είναι να δοθεί εκ νέου νόημα στην παγκοσμιοποίηση και να υπάρξει τρόπος ώστε ο καπιταλισμός να μετατραπεί και πάλι σε μέσο ελευθερίας και χειραφέτησης στην υπηρεσία μιας βιώσιμης και κοινής ευημερίας. [ΣΤΕΛΛΑ ΚΕΜΑΝΕΤΖΗ, ΕΘΝΟΣ, 17/11/2008]
Φιλίστωρ 