ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ: Τιμά τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944

• Το Σάββατο 5 του Δεκέμβρη στις 6.30 μ.μ. στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό θα μιλήσει ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος

Μία από τις αφίσες που τυπώθηκαν για την εκδήλωση στις 5 του Δεκέμβρη

Φόρο τιμής στον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944 αποτίει η Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ το Σάββατο 5 του Δεκέμβρη με δύο σημαντικές εκδηλώσεις: Η πρώτη θα γίνει στην έδρα της ΚΕ του Κόμματος στον Περισσό στις 6.30 μ.μ. με ομιλητή τον Δημήτρη Αρβανιτάκη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και Γραμματέα της ΚΟΑ του ΚΚΕ. Στο χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχει έκθεση φωτογραφίας και θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό αφιέρωμα. Την ίδια μέρα διοργανώνεται εκδήλωση στις 11 π.μ. στα «Προσφυγικά» της Λ. Αλεξάνδρας, κατά την οποία θα τοποθετηθεί τιμητική στήλη για τους μαχητές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ που πολέμησαν ενάντια στην αστική τάξη και στον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό.Η ΚΟΑ του ΚΚΕ απευθύνεται πλατιά στο λαό της Αθήνας, με ένα καλαίσθητο τετρασέλιδο, καθώς και με την πρόσκληση της εκδήλωσης και μια σειρά αφίσες. Μέσα από φωτογραφίες της εποχής, όπου καταγράφεται ολοζώντανη η ηρωική πάλη του λαού της Αθήνας καθώς και οι θηριωδίες της αστικής τάξης και του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού, μέσα από φύλλο του «Ριζοσπάστη» της περιόδου εκείνης, με μια μεστή ιστορική αναδρομή η ΚΟΑ του ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία να συμμετάσχουν στην εκδήλωση, να τιμήσουν τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, να αντλήσουν διδάγματα που βοηθούν στην ισχυροποίηση της πάλης σήμερα.

Οπως υπογραμμίζεται στο τετρασέλιδο, «ο Δεκέμβρης του 1944 κατατάσσεται αμετάκλητα στις μεγάλες ώρες της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, στις κορυφαίες φάσεις της πορείας του λαϊκού μας κινήματος, κατά τον 20ό αιώνα. Οσα κι αν γραφτούν εναντίον του Δεκέμβρη, κατευθυνόμενα ή ανιστόρητα, θα μένει ζωντανό το πύρινο σύνθημα του πανό που κρατούν οι μαυροφορεμένες κοπέλες της ιστορικής φωτογραφίας: “Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα“»

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

8/12/2002– Εκδηλώσεις ΚΟ του ΚΚΕ

6/12/2002– Εκδηλώσεις των ΚΟ του ΚΚΕ

5/12/2002– Εκδηλώσεις ΚΟ του ΚΚΕ

4/12/2002– Εκδηλώσεις των ΚΟ του ΚΚΕ

3/12/2002– Εκδηλώσεις ΚΟ του ΚΚΕ

 

Εισβολή τανκς στο Πολυτεχνείο

1973: «Άρματα μάχης, προερχόμενα από τέσσερις συγκλίνουσες κατευθύνσεις, πλαισίωσαν μετά τα μεσάνυκτα, μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση ισχυρών αστυνομικών και ειδικών στρατιωτικών δυνάμεων στον χώρο του Πολυτεχνείου, αφού προηγήθηκαν πολύωρες οδομαχίες στους γύρω δρόμους… Η τελική φάση της επιχείρησης (φωτό)
άρχισε με έφοδο στις 3 το πρωί και περατώθηκε μέσα σε μισή ώρα. Η πρωτεύουσα πέρασε μια τραγική νύκτα… Τα θύματα ανέρχονται συνολικά σε 4 νεκρούς και 130 τραυματίες… Έγιναν πολυάριθμες συλλήψεις…». («ΤΑ ΝΕΑ»)

 

Η Βουλή τίμησε την εξέγερση του Νοέμβρη

Με ενός λεπτού σιγή η Βουλή τίμησε τη σημερινή επέτειο του Πολυτεχνείου, το “σύμβολο των ελεύθερων αγωνιζόμενων και σκεπτόμενων ανθρώπων, των ελεύθερων αγωνιζόμενων και σκεπτόμενων Ελλήνων”, όπως επεσήμανε ο πρόεδρος της Βουλής, Φίλιππος Πετσάλνικος, που αναφέρθηκε στα πρότυπα αυταπάρνησης και δημοκρατίας που προέκυψαν από τον Νοέμβρη του ’73.

“Το Πολυτεχνείο μπορεί να ζει περνώντας μέσα από την καθημερινή πάλη και τον ασυμβίβαστο αγώνα για την κοινωνική δικαιοσύνη και την ελευθερία, τις πορείες για την αναβάθμιση της παιδείας, για την παροχή σύγχρονης μόρφωσης για όλους και όλες”, τόνισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Λεβέντης δίνοντας έμφαση στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και του δικαιώματος της εργασίας, την προστασία του περιβάλλοντος, τον αγώνα ενάντια στην περιστολή των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αλλά και κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

“Το σύνθημα του 5%, το σύνθημα ‘Περισσότεροι πόροι στην παιδεία’, γίνεται πράξη στη χώρα μας με 1 δισ. επιπλέον από ό,τι πέρυσι”, ανέφερε η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, ενώ ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ σημείωσε την ανάγκη κοινωνικής συμμετοχής του πολίτη.

“Υπάρχουν κοινωνικά ελλείμματα, υπάρχουν θεσμικά ελλείμματα, υπάρχουν προβλήματα”, επεσήμανε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., Πάνος Παναγιωτόπουλος, υπογραμμίζοντας όμως ότι οικοδομήθηκε ένα σύστημα αδιατάρακτης δημοκρατικής κοινοβουλευτικής ζωής. “Ο λαός θα πρέπει ξανά να αποκτήσει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και με την πάλη του να φέρει στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής τα σύγχρονα λαϊκά δικαιώματα-αιτήματα”, είπε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Σπύρος Χαλβατζής. Σε διαφορετικό κλίμα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ, Αστέριος Ροντούλης, επιτέθηκε στην γενιά του Πολυτεχνείου “που δημιούργησε τη γενιά των stages και των 700 ευρώ”. “Ελπίζω να μην φταίει το Πολυτεχνείο για όλα τα δεινά της υφηλίου”, σχολίασε ο Θ. Λεβέντης. [Η ΑΥΓΗ: 17/11/2009]

Το πνεύμα της εξέγερσης ζει

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Με πορεία στην Αμερικανική Πρεσβεία κορυφώνονται το απόγευμα οι εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Κορυφώνονται οι εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Κορυφώνονται σήμερα οι τριήμερες εκδηλώσεις μνήμης για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου με την καθιερωμένη αντιιμπεριαλιστική πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία.

Παπούλιας και Πετσάλνικος βρέθηκαν στο Πολυτεχνείο

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Στο Πολυτεχνείο βρέθηκαν χθες και κατέθεσαν στεφάνι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας κι ο Πρόεδρος της Βουλής Φ. Πετσάλνικος, επικεφαλής διακομματικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας.

 

H Σμύρνη και οι νεοελληνικές ενοχές

• Του Βλαση Αγτζιδη *, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 17/11/2009

Στην προκυμαία της Σμύρνης τον Σεπτέμβρη του 1922 γράφτηκε ο επίλογος μιας από τις τραγικότερες στιγμές στην Ιστορία της περιοχής μας. Ηδη από τον Ιούλιο του ’22, όταν οι φιλομοναρχικοί ηγέτες της Ελλάδας -που είχαν εκλεγεί με αντιπολεμικά και αντιμικρασιατικά συνθήματα- προσπαθούσαν, ματαίως, να βρουν την ευκαιρία απαγκίστρωσης από τη Μικρά Ασία είχαν αποφασίσει να παραδώσουν τους χριστιανικούς πληθυσμούς στον Μουσταφά Κεμάλ. Με τον νόμο 2670/1922 που έφερε τις υπογραφές των Κωνσταντίνου, Γούναρη και Ρούφου, απαγόρευσαν την έξοδο από τη Μικρά Ασία των Ελλήνων και των Αρμενίων. Η πολιτική αυτή θα υλοποιηθεί με τη μέγιστη δυνατή κυνικότητα μετά την κατάρρευση του Μετώπου τον Αύγουστο του ’22. Τότε, στον αρμοστή Σμύρνης θα φτάσει τηλεγράφημα της ελληνικής κυβέρνησης, με το οποίο τον «διέταζαν» να μην επιτρέψει τους Ελληνες της Ιωνίας να φύγουν για την Ελλάδα και δημιουργηθεί έτσι «προσφυγικό πρόβλημα».

Την ίδια στιγμή ο πρόγονος του ΚΚΕ, το ΣΕΚΕ θεωρούσε ότι στη Μικρά Ασία δεν υπάρχουν ελληνικοί πληθυσμοί παρά μόνο «αγγλογαλλικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα» και στο Μέτωπο οι οπαδοί του υπό τον Π. Πουλιόπουλο είχαν συγκροτήσει τους Κομμουνιστικούς Πυρήνες Μετώπου, που προσπάθησαν να βοηθήσουν τον τουρκικό εθνικισμό στο πλαίσιο μιας διεστραμμένης αντίληψης «προλεταριακού διεθνισμού». Αυτή η ιδιότυπη βασιλο-κομμουνιστική συμμαχία εκείνης της εποχής και οι κοινές προσλήψεις της ιστορίας, θα θέσουν τις βάσεις για τη διαμόρφωση και την κυριαρχία προκατειλημμένων ερμηνειών. Ετσι, θα υποβαθμιστούν τα γεγονότα, θα αποσιωπηθούν οι γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών (που αποφάσισαν το 1911 οι Νεότουρκοι και υλοποίησαν συστηματικά από το 1914), θα επιχειρηθεί εξίσωση κοινών εγκλημάτων πολέμου με τις προαποφασισμένες από την εξουσία γενοκτονίες, θα επιχειρηθεί η εξάλειψη των γεγονότων από τη μνήμη των Νεοελλήνων και εν τέλει θα κυριαρχήσουν πολλά από τα ιδεολογήματα, που πρόσφατα τα ξανασυναντήσαμε στη συζήτηση που ξεκίνησε με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ιστορικού Κ.Δ. Σβολόπουλου «Η απόφαση για την επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας στη Μικρά Ασία».

Tότε ήταν μια εποχή μοναδικών ευκαιριών και κορυφαίων αβελτηριών. Ηταν η ιστορική στιγμή κατά την οποία η παλιά Οθωμανική Αυτοκρατορία αποχωρούσε από το ιστορικό προσκήνιο και στη θέση της έρχονταν ορμητικά τα νέα έθνη-κράτη. Στα χρόνια αυτού του μοναδικού μετασχηματισμού, τα δύο εκατομμύρια των Ελλήνων της Ανατολής (2.450.000 Ελλήνων έναντι 8.000.000 «Τούρκων» και 1.500.000 Αρμενίων, Βουλγάρων και Εβραίων σύμφωνα με τον Θ. Βερέμη) δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν. Και υπεύθυνος ήταν ο Διχασμός και ο νεοελληνικός ανορθολογισμός.

Το πρόβλημα της συγκάλυψης των ευθυνών και της αποσιώπησης των πολιτικών που επέλεξε ο τουρκικός εθνικισμός αποκαλύπτεται με μεγαλύτερη σαφήνεια όταν ουδέτεροι ξένοι μελετητές περιγράφουν τα ίδια γεγονότα. Για παράδειγμα, ο Βρετανός Giles Milton, του οποίου το βιβλίο με τίτλο «Χαμένος παράδεισος: Σμύρνη 1922. Η καταστροφή της μητρόπολης του μικρασιατικού Ελληνισμού», εκδόθηκε πρόσφατα και στην Ελλάδα, αναφέρεται με τελείως διαφορετικό τρόπο στη Σμύρνη, απ’ ό,τι πολλοί Ελληνες ιστορικοί και μη. Κατ’ αρχάς θεωρεί αυτονόητο ότι ήταν μια κοσμοπολίτικη «ελληνική πόλη». Θεωρεί ότι η καταστροφή της «είναι από τις στιγμές που άλλαξαν τον ρουν της Ιστορίας της Ελλάδας, αλλά ήταν εξίσου σημαντική και για τη Δύση». Ξαφνιάζεται επίσης για το γεγονός ότι «οι Ευρωπαίοι δεν διδάσκονται στα σχολεία τους την Ιστορία της Μικράς Ασίας» και θεωρεί ότι είναι «άδικο να έχει παραλειφθεί τόσο σημαντικό κεφάλαιο από τη διδασκαλία». Τονίζει επίσης ότι «Στη Μικρά Ασία είχαμε μια γενοκτονία, εθνική εκκαθάριση, τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμού, ανάμειξη πολλών κυβερνήσεων».

• Εν κατακλείδι

Η Μικρασιατική Καταστροφή φαίνεται ότι για καιρό ακόμα θα στοιχειώνει τις συζητήσεις και τους προβληματισμούς για την πορεία του νεότερου Ελληνισμού. Ειδικά σήμερα, που το κενό που άφησαν οι Ελληνες στην ανατολική πλευρά του Αιγαίου έχει πλέον καλυφθεί από έναν ακμαίο πληθυσμό και από μια επιθετική κρατική δύναμη, που θυμίζει συνεχώς εν τοις πράγμασι, ότι μόνο όποιος κατέχει τις δύο ακτές μπορεί να ορίζει το Αρχιπέλαγος.

Στο επίπεδο της ιστορικής έρευνας φαίνεται ότι ξεπερνιούνται πλέον οι παλιές αγκυλώσεις και τα νέα στοιχεία που συνεχώς έρχονται στο φως επιβάλλουν και νέες ερμηνείες. Παράλληλα, οι κοινότητες των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής, που αντιστάθηκαν και κατόρθωσαν να ανατρέψουν τη διαδικασία της Λήθης, διαμόρφωσαν ήδη μια αξιοσημείωτη «προσφυγική ιστοριογραφία» και κατάφεραν να εντάξουν νέα ζητήματα στο θεματολόγιο των νεοελληνικών αναζητήσεων.

* Ο κ. Βλάσης Αγτζίδης είναι ιστορικός.

 

«Το Πολυτεχνείο είναι για όλους σημείο αναφοράς»

Να συνδέσει την εξέγερση του Πολυτεχνείου με τις ανησυχίες των σημερινών νέων, τις οποίες οφείλουμε να κατανοήσουμε, έσπευσε χθες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο μήνυμά του για την επέτειο του 1973. «Το Πολυτεχνείο είναι για όλους μας σημείο αναφοράς, αιτία συλλογικού αυτοσεβασμού και πεποίθησης ότι από το σκοτάδι μπορεί να έρθει το φως», είπε ο κ. Κ. Παπούλιας και πρόσθεσε: «Οι εξεγέρσεις συνήθως συμβαίνουν χωρίς προγραμματισμό, χωρίς σχέδιο και από ανθρώπους που μπορεί αργότερα να μετανιώσουν ή να αλλάξουν. Στην πραγματικότητα δεν ανήκουν σε αυτούς που τις προκαλούν, αλλά σε εκείνους στο όνομα των οποίων εκδηλώνονται. Και είναι σχεδόν πάντα εκφράσεις ανάτασης και διεκδίκησης της νέας γενιάς που προηγείται όταν πρόκειται για μεγάλες ανατροπές. Είναι αυτός ένας από τους λόγους για τους οποίους οι νέοι άνθρωποι δικαιούνται την κατανόησή μας ακόμη και για τα λάθη τους». «Πάντα επίκαιρο» χαρακτήρισε τον αγώνα για τη Δημοκρατία και ο πρωθυπουργός, που απέτισε φόρο τιμής στο Μνημείο της Εξέγερσης. Παρομοίασε τα γεγονότα του 1973 με «αγώνα, ώστε ο πολίτης να είναι στο επίκεντρο της πολιτικής, συμμέτοχος με ασφάλεια, με ελπίδα και προοπτική» και διαβεβαίωσε ότι και η κυβέρνησή του «γι’ αυτό παλεύει σήμερα».

«Η δημοκρατία μας είναι ισχυρότερη από ποτέ», τόνισε από την πλευρά του και ο εκπρόσωπος της Ν. Δ. κ. Γ. Κουμουτσάκος, τονίζοντας ότι «η επέτειος θυμίζει σε όλους μας ότι πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι». Tέλος, το ΚΚΕ κάλεσε χθες την εργατική τάξη και τη νεολαία «να τιμήσουν τη λαϊκή εξέγερση του 1973 για να αποκρούσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα του ΠΑΣΟΚ και της Ε. Ε.», ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε την επέτειο «ανοιχτό βιβλίο θεωρίας και πρακτικής, για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας», ενώ ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ τόνισε μεν ότι «η δικτατορία σήμερα είναι απολύτως αδύνατο να μας απειλήσει», αλλά επέστησε την προσοχή για κάποιους που, όπως είπε, καραδοκούν για να εκμεταλλευθούν δήθεν αυθόρμητες αναταραχές.

• Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 17-11-09

 

Μια άλλη ματιά στις φιέστες για την «πτώση του Τείχους»

• Ο «Ριζοσπάστης» αναδημοσιεύει εκτενή αποσπάσματα από δυο άρθρα, που φιλοξενήθηκαν τις προηγούμενες μέρες στον Τύπο

Οι πρωτεργάτες των ανατροπών ήταν δικαιωματικά και τα τιμώμενα πρόσωπα, στις φιέστες που έγιναν στο Βερολίνο

Associated Press

Πολλά έχουν γραφτεί και ακουστεί όλες αυτές τις μέρες για το Τείχος του Βερολίνου και τις φιέστες για την πτώση του, που στηρίζουν την κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού από διάφορα αστικά επιτελεία και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην πρώην Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία. Υπάρχουν όμως και «φωνές» μίας πιο νηφάλιας προσέγγισης του θέματος, όπως φαίνεται από άρθρα σε εφημερίδες που κάνουν μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα. Εκτενή αποσπάσματα από αυτά τα άρθρα αναδημοσιεύουμε παρακάτω.

Γιατί ακριβώς γιορτάζουμε;

Με τίτλο «Γιατί ακριβώς γιορτάζουμε την πτώση του Τείχους του Βερολίνου;», ο Τάσος Θεοδωρόπουλος γράφει – ανάμεσα στ’ άλλα – στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα»:

«Επειδή, έτσι γενικά και αόριστα και πολύ πιο βολικά, για κάποιους άλλους, το γκρέμισμα του Τείχους και η επανένωση των δύο Γερμανιών συμβολίζουν τη νίκη της ελευθερίας έναντι του απολυταρχισμού; Σύμφωνα με ποιον ακριβώς; Και από πότε ο Ρόναλντ Ρίγκαν, εφόσον εκείνος υποτίθεται ότι κίνησε τα νήματα ως τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, ταυτίζεται ως πολιτικός με την έννοια της ελευθερίας; Και πώς ορθώθηκε το ρημάδι; Ετσι μονομερώς, μια μέρα είπαν οι Σοβιετικοί “ακούστε, κουκλίτσες μου, θα φτιάξουμε ένα σοβατεπί για να σας κόψουμε τον βήχα”;…

Και τελικά, τι ακριβώς ξέρουμε εμείς, ως πολίτες του δυτικού κόσμου, μέσα από τον αστικό Τύπο για όλα αυτά; Κάτι περισσότερο ή κάτι λιγότερο απ’ όσα μάθαμε με ψεύτικους κορμοράνους μέσα στην πίσσα και πλαστογραφημένες ειδήσεις για το Βιετνάμ, τον Κόλπο, το Ιράκ, μέσα από κυρίαρχα ΜΜΕ που διαπλέκονται σε ένα τεράστιο φάσμα επιχειρηματικών και πολιτικών δραστηριοτήτων;

Μεγάλωσα σε μια φανατισμένη κομμουνιστική οικογένεια και συνήθισα, στη διάρκεια της εφηβείας μου, να αντιδρώ απέναντι σε όλα όσα αντιπροσώπευαν την άκα­μπτη κομματική λογική. Φτάνοντας όμως στο άλλο άκρο, την άκριτη αποδοχή μιας εκδοχής της Ιστορίας, γραμμένης κατά το δο­κούν και προοριζόμενης για μαζική κατανά­λωση και χειραγώγηση.

Δεν αμφισβητώ τις μαρτυρίες των Ανατολικογερμανών για τα τεκταινόμενα της εποχής, αμφισβητώ όμως τη μονόπλευρη διάδοση ιστοριών με το ένα πόδι στην αλήθεια και το άλλο στο κατευ­θυνόμενο μύθευμα, που πρέπει να τις ενστερνιστώ μόνο και μόνο γιατί έτσι αποφά­σισαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Αμ­φισβητώ το τυχαίο ενός ασταμάτητου ντό­μινο στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 με τε­λικό στόχο τη διάλυση της ΕΣΣΔ, στο οποίο βασικοί παράγοντες και κινητήριος δύναμη δεν ήταν η λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά η εκ­μετάλλευση αυτής της δυσαρέσκειας από το Βατικανό, τη CIA και χίλιους άλλους παρόμοιους. Με τιμητική κατάληξη την αναζωπύρωση θρησκευτικών και τοπικιστικών φανατισμών, τον Εμφύλιο Πόλεμο και τη δι­αίρεση σε τεταρτημόρια ολόκληρων κρα­τών. Αυτά τα αιματοβαμμένα νέα σύνορα σε χώρες της Ευρώπης, όπως η Γιουγκοσλαβία, δεν υπολογίζονται σαν τείχος; Δεν χωρίζουν αδέρφια;

Σαν αντίλογο, μπορεί κάποιος να μου πει ότι, εκμεταλλεύσιμη από τρίτους ή όχι, η οργή των Ανατολικοευρωπαίων απέναντι στα καθεστώτα τους, εφόσον υπήρχε, αρκεί από μόνη της σαν αποδεικτικό στοι­χείο και κατηγορητήριο εναντίον των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων. Μονόπλευρη συλλογιστική με εφαρμογή μόνο στον έναν πόλο, αφού αν αυτό γίνεται δεκτό σαν αξίωμα, τότε το ίδιο πρέπει να εφαρμοστεί για τη λαϊκή δυσαρέσκεια ένεκα της κρίσης και της ανέχειας στην πλειονότητα των Δυτικοευρωπαίων. Πώς ακριβώς μετριέται μια ελευθερία, στα πλαίσια της οποίας αδυνατείς να εξασφαλίσεις τα απαραίτητα της διαβίωσης και της εκπαίδευσής σου;

Και τελικά, ποιου Τείχους το γκρέμισμα είναι σημαντικότερο; Του Τείχους – κατασκευή που διχοτομεί μια πόλη (ως άμεση συνέπεια της συμπεριφοράς ενός κράτους και της κατοπινής συμφωνίας των εκ διαμέτρου αντίθετων ιδεολογι­κά νικητών του πολέμου) ή του ταξικού τείχους, αυτού που ορθώνεται ανάμεσα σε ανθρώπους, χωρίζοντάς τους σε πολίτες δύο, τριών και τεσσάρων κατηγοριών επιπέδου ζωής και ευκαιριών;»…

Πανηγύρια και φιέστες

Με τίτλο «Πανηγύρια και φιέστες για το Τείχος», ο Θοδωρής Λάμπρος, BA Modern History, MA Mediterannean Studies, γράφει μεταξύ άλλων στην εφημερίδα «Πρώτη» της Ηλείας (11/11/2009):

«Οσοι είχατε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε τα προχθεσινά δελτία ειδήσεων, είδατε τις πανηγυρικές εκδηλώσεις και φιέστες για την επέτειο των 20 χρόνων από την πτώση του “Τείχους” του Βερολίνου. Τα αισθήματα που αποκόμισα από τις εικόνες που παρακολούθησα στα δελτία των ειδήσεων, παρέπεμπαν σε ένα “πανηγύρι”, ας μου επιτραπεί ο όρος, και μια πολυδιαφημιζόμενη φιέστα όπου ηγέτες ξένων κρατών και προσωπικότητες που σημάδεψαν εκείνα τα χρόνια παραβρέθηκαν και συμμετείχαν στις προχθεσινές εκδηλώσεις.

Εκδηλώσεις που είχαν ως βασικό στόχο να αμαυρώσουν και να διαστρεβλώσουν τον σοσιαλισμό που έζησαν για αρκετά χρόνια οι πολίτες της τότε Ανατολικής Γερμανίας και να δημιουργήσουν στον κόσμο την ιδέα ότι το καπιταλιστικό σύστημα και η ζωή στην ενωμένη πλέον Γερμανία δεν έχει καμιά μα καμιά σχέση με την ζωή στη τότε Ανατολική Γερμανία. Να δημιουργήσουν την εικόνα ότι όλα είναι ρόδινα στην ενωμένη πλέον Γερμανία, ότι οι πολίτες δεν έχουν προβλήματα, ανασφάλειες, φοβίες, εργασιακή ανασφάλεια, τρομοκρατία. Αυτή η εικόνα μου δημιουργήθηκε εμένα, του απλού Ελληνα, από τις προχθεσινές εκδηλώσεις για το “τείχος”.

Χαρακτηριστική εικόνα της “φιέστας” που πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο ήταν αυτή του Λεχ Βαλέσα, που ως ηγέτης του Συνδικάτου “Αλληλεγγύη” στην Πολωνία επί χρόνια και με την αμέριστη αρωγή των υπηρεσιών της Δύσης, αλλά και του μακαρίτη πλέον Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β’, αποτελούσε την αιχμή του δόρατος του ιμπεριαλισμού εναντίον των σοσιαλιστικών χωρών. Αυτός έσπρωξε το πρώτο κομμάτι του τεράστιου “ντόμινο” από κουτιά ύψους 2,5 περίπου μέτρων που είχε στηθεί στο κέντρο του Βερολίνου μεταξύ της πλατείας Πότσνταμερ και της Ράιχστανγκ και σε μήκος 1,5 χιλιομέτρου που συμβόλιζε την κατάρρευση του “σιδηρού παραπετάσματος”.

Στο Βερολίνο βρέθηκαν επίσης ηγέτες κρατών όπως ο Βρετανός Πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, ο Ρώσος Πρόεδρος Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, καθώς και η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον. Η Γερμανίδα Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, ο Λεχ Βαλέσα, ο πρωτεργάτης κατ’ εμέ της αντεπανάστασης στην πρώην Σοβιετική Ενωση Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και ο πρώην ηγέτης της Ουγγαρίας Μίκλος Νέμετς διέσχισαν συμβολικά την γέφυρα Μπορνχόλμερ στο πρώτο σημείο ελέγχου που άνοιξε μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού Βερολίνου.

Η Γερμανίδα Καγκελάριος δήλωσε απερίφραστα ότι τα ιστορικά γεγονότα του 1989 “ήταν αποτέλεσμα μιας μακράς ιστορίας καταπίεσης”, ενώ δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ που έκανε δυνατή την αλλαγή στην Ανατολική Γερμανία.

Το πιο κωμικοτραγικό όμως στοιχείο, φίλοι αναγνώστες και αναγνώστριες, ήρθε από την Αμερικανίδα Υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον η οποία σε δηλώσεις της για την επέτειο των 20 χρόνων από την πτώση του “τείχους” είπε τα εξής: «Πρέπει να διαμορφώσουμε μια ακόμα πιο δυνατή συνεργασία για να ρίξουμε τους τοίχους του 21ου αιώνα και για να αντιμετωπίσουμε αυτούς που κρύβονται πίσω τους: βομβιστές, καμικάζι, εκείνους που δολοφονούν και τραυματίζουν κορίτσια που η μόνη τους επιθυμία είναι να πάνε στο σχολείο, ηγέτες που επιλέγουν την δική τους μοίρα από την μοίρα των άλλων”.

Τι θράσος, αλήθεια, από την Αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών όταν η χώρα της με τις πολιτικές της αιματοκύλησε ανθρώπινες ζωές στην πρώην Γιουγκοσλαβία σκοτώνοντας αμάχους, παιδιά και αθώα κοριτσάκια. Μόνο που κι εκείνα, κυρία Κλίντον, είχαν ως μοναδική επιθυμία να πηγαίνουν σχολείο για να μάθουν γράμματα αλλά οι πιλότοι των ΗΠΑ τούς έριχναν βόμβες κοπτόμενοι για το καλό της χώρας.

Οταν οι ΗΠΑ επίσης πραγματοποιούσαν τις επεμβάσεις τους στο Ιράκ, δήθεν για να το προστατέψουν από τον δικτάτορα Σαντάμ που και αυτόν τον “ξέκαναν” με τον πιο άνανδρο και χείριστο τρόπο. Αλλά βέβαια κανείς δεν λέει για τα μεγάλα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και άλλα πολλά. Για όλα, βλέπετε, φταίει ο σοσιαλισμός»…

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

13/11/2009– Πανηγυρίζουν οι σύγχρονοι μακελάρηδες των λαών

10/11/2009– Πανηγύρια για την καπιταλιστική βαρβαρότητα

8/11/2009– Τα ταξικά τείχη δεν κρύβονται με τις φιέστες

7/11/2009– Συνεχίζεται η προπαγάνδα διαστρέβλωσης της Ιστορίας

3/11/2009– «Φιέστες» για να κρύψουν την προσφορά του σοσιαλισμού

 

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ: «Ωριμο τέκνο της ανάγκης»

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

«Ωριμο τέκνο της ανάγκης»

Συμπληρώνονται σήμερα 91 χρόνια από το ιδρυτικό Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ)

Συμπληρώνονται σήμερα 91 χρόνια από το ιδρυτικό Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ). Η στρατηγική του ΚΚΕ για τη Λαϊκή Εξουσία ανταποκρίνεται στα μακροπρόθεσμα και στα άμεσα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματοβιοτεχνών. Αποτελεί τη διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ στο λαό, απάντηση στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Το ΚΚΕ ιδρύθηκε (Νοέμβρης 1918) με την ονομασία Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ). Στο 3ο Εκτακτο Συνέδριό του (Νοέμβρης 1924), μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Η ίδρυση του ΚΚΕ ήταν νομοτελειακή κατάληξη μιας μακροχρόνιας διαδικασίας, που οδήγησε στη συνένωση της επαναστατικής κοσμοθεωρίας με το εργατικό κίνημα, στο επαναστατικό προλεταριακό κόμμα.

Το 1ο ιδρυτικό του Συνέδριο συνήλθε στις 4 (17) – 10 (23) του Νοέμβρη 1918 στα γραφεία του Συνδέσμου Μηχανικών Ατμόπλοιων στον Πειραιά, και συνένωσε τις τότε σοσιαλιστικές οργανώσεις σε ενιαίο κόμμα της εργατικής τάξης με δική του ταξική πολιτική, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ). Το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) ήταν το πιο σημαντικό ιστορικό γεγονός της εποχής, γιατί μπήκε το θεμέλιο της ανάπτυξης της συνειδητής ταξικής πάλης για την εκπλήρωση του ιστορικού ρόλου της εργατικής τάξης.

Κόμμα επαναστατικό διεθνιστικό

Το Συνέδριο ψήφισε τελικά ντοκουμέντα «εις το σύνολον αι αρχαί, το πρόγραμμα και το καταστατικόν καθώς και το ψήφισμα ιδρύσεως του Κόμματος» («Ριζοσπάστης», 18 του Νοέμβρη 1918).

Στο ιδρυτικό ψήφισμα κατοχυρώθηκε ο προλεταριακός – διεθνιστικός χαρακτήρας του Κόμματος, ως εξής:

«Το Σοσιαλιστικόν Εργατικόν Κόμμα της Ελλάδος βασίζεται επί των εξής θεμελιωδών αρχών:

1. Πολιτική και οικονομική οργάνωσις του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως για την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλαδή την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν.

2. Διεθνής συνεννόησις και δράσις των εργατών».

Το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ ενέκρινε προγραμματικό ντοκουμέντο με τίτλο: «Αι αρχαί και το πρόγραμμα του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος», όπου διακηρύσσεται η αρχή της ταξικής πάλης, η κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη για το σοσιαλισμό. Ενέκρινε επίσης το «Πρόγραμμα σημερινών απαιτήσεων».

Η δημιουργία του ΚΚΕ σήμαινε την αφετηρία χειραφέτησης της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο και τα αστικά κόμματα. Για πρώτη φορά, εμφανίστηκε στην ελληνική κοινωνία ένα κόμμα που ανέγραψε στη σημαία του την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το Πρόγραμμα του 1ου Συνεδρίου του ΣΕΚΕ υπογράμμιζε ανάμεσα σε άλλα:

«(…) αι παραγωγικαί δυνάμεις της σημερινής κοινωνίας ηυξήθησαν δυσαναλόγως δι’ αυτήν την κοινωνίαν και ότι η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής κατήντησεν ασυμβίβαστος προς την πλήρη και σκόπιμον χρησιμοποίησιν και ανάπτυξιν αυτών των παραγωγικών μέσων. (…) Η μεταβολή της παραγωγής από πλουτοκρατικής εις σοσιαλιστικήν, διενεργουμένην διά της κοινωνίας και προς το καλόν ολοκλήρου της κοινωνίας δύναται να καταστήση τη μεγάλην παραγωγήν με την οσημέραι αυξάνουσαν παραγωγικότητα της κοινωνικής εργασίας, από πηγήν αθλιότητος και δουλείας των λαϊκών τάξεων, εις πηγήν υψίστης ευημερίας και ατελείωτου και πολυειδούς τελειοποιήσεως. Η κοινωνική αύτη μεταβολή σημαίνει την απελευθέρωσιν όχι μόνον των προλεταρίων, αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον. Εν τούτοις δύναται να πραγματοποιηθή μόνον από την εργατικήν τάξιν (…) Αλλ’ ο αγών των εργατών είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών. Η εργατική τάξις δεν ημπορεί να διεκδικήση τα οικονομικά της συμφέροντα ούτε ν’ αναπτύξη την οικονομικήν της οργάνωσιν χωρίς πολιτικά δικαιώματα· δε δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας (…)».

Με αυτήν την τοποθέτηση, το κόμμα μας ανέδειξε το πέρασμα στο σοσιαλισμό ως αποτέλεσμα της μόνης πάλης που οδηγεί σε αυτόν, της επαναστατικής, σε αντίθεση με το ρεφορμισμό, που διακηρύσσει ότι στο σοσιαλισμό η εργατική τάξη θα φτάσει μέσω των μεταρρυθμίσεων.

Στο «Πρόγραμμα των σημερινών απαιτήσεων» προτείνει μια σειρά λύσεις σε βασικά προβλήματα, πρωτοποριακές για την εποχή, ορισμένα από τα οποία παραμένουν ως άλυτα ζητήματα ακόμη και σήμερα, όπως:

• Ελευθερία πάσης θρησκείας χωρίς την ανάγκην επισήμου θρησκείας. Η θρησκεία να αναγνωρισθή ως ιδιωτική υπόθεσις και η εκκλησία ως ιδιωτικόν ίδρυμα. Απαγόρευσις εις τους κληρικούς να διδάσκουν εις τα σχολεία… Καθιέρωσις και του πολιτικού γάμου.
• Πλήρης αστική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξίσωσις των γυναικών προς τους άνδρας. Κατάργησις όλων των νόμων που περιορίζουν τα δικαιώματα της γυναικός και του νόθου παιδιού.
• Απονομή της δικαιοσύνης υπό δικαστών εκλεγομένων υπό του λαού. Δωρεάν η συνηγορία και η διαδικασία.
• Μετατροπή του συστήματος των φυλακών εις μορφωτικά ιδρύματα…
• Δωρεάν παροχή της ιατρικής περιθάλψεως και των φαρμάκων.
• Εκλαΐκευσις της εκπαιδεύσεως. Αυστηρά εφαρμογή της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως.
• Ανοικοδόμησις σχολικών κτιρίων και πολλαπλασιασμός των σχολείων.
• Κατάργησις των εμμέσων φόρων και παντός φόρου εις τα είδη της πρώτης ανάγκης. Προοδευτική φορολογία επί του εισοδήματος και των κεφαλαίων…

Το κόμμα μας ήταν και είναι πιστό στον προλεταριακό διεθνισμό από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του.

«Το Σοσιαλιστικόν Εργατικόν Κόμμα της Ελλάδος, κηρύσσει εαυτό ηνωμένον με όλους τους εργάτας των άλλων χωρών που έχουν προαχθή εις συναίσθησιν της τάξεώς των», έγραφε στο Πρόγραμμά του. Συνδέθηκε το 1919 με τη Γ` Κομμουνιστική Διεθνή (1919 – 1943) και τον Απρίλη του 1920 αποφάσισε την οργανική ένταξή του σε αυτή. Χαιρέτισε με ενθουσιασμό τη νίκη της μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Στάθηκε ένθερμος υποστηρικτής του πρώτου εργατικού κράτους, της σοβιετικής εξουσίας. Στο ιδρυτικό του Συνέδριο ενέκρινε «ψήφισμα χαιρετισμού προς την ρωσικήν δημοκρατίαν των Σοβιέτ» και «Διαμαρτυρία διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων» κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας.

Πολέμησε τον αντισοβιετισμό, εκδήλωσε την ταξική του αλληλεγγύη στις χώρες της λαϊκής εξουσίας, στους κομμουνιστές και στους εργαζόμενους όλου του κόσμου. Στην ύπαρξη της Σοβιετικής Ενωσης είδε τον αρωγό της λαϊκής πάλης σε παγκόσμια κλίμακα. Δέχτηκε γι’ αυτό τη λυσσαλέα επίθεση της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού. Το ΚΚΕ είναι περήφανο για την αλληλεγγύη που έδωσε και πήρε, για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της εργατικής διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Στις σύγχρονες συνθήκες

Η στρατηγική του ΚΚΕ για τη Λαϊκή Εξουσία ανταποκρίνεται στα μακροπρόθεσμα και στα άμεσα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματοβιοτεχνών. Αποτελεί τη διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ στο λαό, απάντηση στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Η πολιτική του ΚΚΕ έχει επιβεβαιωθεί στη ζωή. Οι θέσεις του για τις διεθνείς συνθήκες μετά το 1989-1991, γενικότερα και στα Βαλκάνια, η ανάλυσή του για την ΟΝΕ και το ευρώ, συνολικά για την καπιταλιστική ευρωπαϊκή ενοποίηση, η απόλυτη αντίθεσή του στη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και η ανάδειξη των αιτίων που τις προκαλούν, καθώς και άλλες βασικές επισημάνσεις του διαπιστώνονται ως ορθές και από λαϊκές δυνάμεις πέρα από τα όρια της εκλογικής του απήχησης. Επιβεβαιωμένη είναι και η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ, η ανάγκη της διαπάλης με τον οπορτουνισμό.

Το κόμμα μας εκφράζει την αποφασιστικότητα να συνεχίσει στην ίδια γραμμή πλεύσης. Δεσμεύεται στο λαό και στη νεολαία ότι θα δυναμώσει τις προσπάθειές του για να προχωρήσει η δημιουργία του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού, Δημοκρατικού Μετώπου, που αγωνίζεται και διεκδικεί τη Λαϊκή Εξουσία. Θα συνεχίσει να δίνει όλες τις δυνάμεις του στο πλευρό του λαού. Θα πάρει τα απαραίτητα μέτρα για να αποκτήσει πιο μαχητικούς δεσμούς μαζί του, να κάνει την ιδεολογική και πολιτική του παρέμβαση πιο αποκαλυπτική, διεισδυτική, επιθετική.

Το 18ο Συνέδριο εμβάθυνε στις αιτίες νίκης της αντεπανάστασης και της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Με την «Πολιτική Απόφαση με τα καθήκοντα πάλης έως το 19ο Συνέδριο», αλλά και την Απόφαση: «Εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό», εξόπλισε το Κόμμα, ώστε πιο ώριμα, με μεγαλύτερη ικανότητα, να γίνεται αποτελεσματικό στη δράση του για την Αντεπίθεση.

Αυτές οι αποφάσεις αποτελούν εφαλτήριο, ώστε μαζί με την κατακτημένη έως τώρα πείρα να κάνουμε ένα νέο ελπιδοφόρο ξεκίνημα με όραμα, με αισιοδοξία, με συναίσθηση των δυσκολιών, αλλά με διάθεση και ικανότητα να τις αντιμετωπίσουμε, και να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό ΚΚΕ στην εργατική τάξη, στις άλλες λαϊκές δυνάμεις, να συμβάλλουμε με τη δράση μας να ωριμάζει η πολιτική συνείδηση της εργατικής τάξης, να συσπειρώνουμε με τη δράση μας δυνάμεις για τη Λαϊκή Εξουσία. Η Απόφαση για το Σοσιαλισμό συνδέεται διαλεκτικά με την Πολιτική Απόφαση και είναι προϋπόθεση για να δουλεύουμε ολοκληρωμένα με τη στρατηγική μας. Τόσο η διερεύνηση των παραγόντων που οδήγησαν στην αντεπανάσταση, όσο και ο εμπλουτισμός της προγραμματικής μας αντίληψης για το Σοσιαλισμό εξοπλίζουν το Κόμμα στη δουλειά για την ισχυροποίηση, αλλά και στην ικανότητα για αντεπίθεση.

• Λ. Ι., ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Τρίτη 17 Νοέμβρη 2009

 

ΚΚΕ – ΚΝΕ: Τα ταξικά τείχη είναι σήμερα πιο ψηλά

• Εκδήλωση για το σοσιαλισμό και την αλήθεια για το τείχος του Βερολίνου πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στο Πολυτεχνείο

Πλημμύρισε νεολαία το αμφιθέατρο ΜΑΧ

Ολος ο καπιταλιστικός κόσμος γιορτάζει την αντεπανάσταση. Δεν γιορτάζουν, όμως, οι εργάτες που μοχθούν στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, οι Γερμανοί εργάτες που είδαν τα δικαιώματά τους να τσακίζονται, οι απολυμένοι της ΟPEL, τα εκατομμύρια των ανέργων στην καπιταλιστική Ευρώπη, οι χιλιάδες άστεγοι στις ΗΠΑ, οι χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα. Είκοσι χρόνια μετά την αντεπανάσταση, υπάρχουν δύο χωριστοί κόσμοι. Ο κόσμος της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και των παιδιών τους και ο κόσμος των κεφαλαιοκρατών. Τα ταξικά τείχη είναι σήμερα πιο ψηλά.Την Κυριακή το απόγευμα, το αμφιθέατρο ΜΑΧ στο Πολυτεχνείο έσφυζε από νιάτα, που με ενθουσιασμό και «δίψα» να μάθουν την αλήθεια για το σοσιαλισμό συμμετείχαν στην εκδήλωση της ΚΟ Αθήνας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με θέμα «Η αλήθεια για το τείχος του Βερολίνου. Σοσιαλισμός, η μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα». Εκατοντάδες νεολαίοι, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βρέθηκαν στο Πολυτεχνείο στο πλαίσιο του τριήμερου γιορτασμού και γέμισαν το αμφιθέατρο που αποδείχτηκε πολύ μικρό για να τους χωρέσει. Νέοι σπουδαστές, εργαζόμενοι, παιδιά των λαϊκών οικογενειών έδωσαν ζωντάνια στην εκδήλωση, με συνθήματα, ερωτήσεις, τοποθετήσεις και χειροκροτήματα.

• Η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί

«Τότε και τώρα ίδιος ο εχθρός», γράφει το πανό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο κεντρικό κτίριο του συγκροτήματος της Πατησίων

«Είκοσι χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος, το ερώτημα είναι: Ποιοι βγήκαν κερδισμένοι και ποιοι χαμένοι; Ποιοι δικαιώθηκαν για τη στάση τους;», έθεσε το κύριο ζήτημα ο Τάσος Τραβασάρος, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ. «Οι κομμουνιστές που προειδοποιούσαν ότι η αντεπανάσταση είναι μια τεράστια κοινωνική οπισθοδρόμηση, ένα κοινωνικό πισωγύρισμα που θα έχει βαριές συνέπειες στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα; `Η το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, οι σοσιαλδημοκράτες και νεοφιλελεύθεροι που έλεγαν ότι τώρα θα ανατείλει ένας πολυπολικός κόσμος ελευθερίας, δημοκρατίας, δυναμικής οικονομικής ανάπτυξης, ευημερίας;».«Τα γεγονότα που ακολούθησαν δικαίωσαν το ΚΚΕ. Τα μέλη της ΚΝΕ είμαστε περήφανοι για το Κόμμα μας, για την Ιστορία του, για το γεγονός ότι κράτησε ψηλά τη σημαία του σοσιαλισμού, στις πιο δύσκολες στιγμές του επαναστατικού κινήματος», συμπλήρωσε, με τους παρευρισκόμενους να ξεσπούν σε χειροκροτήματα και να φωνάζουν: «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός». Ο ομιλητής αναφέρθηκε σύντομα στην αλήθεια για το τείχος του Βερολίνου, που αποκρύπτεται ή παραχαράσσεται «για να μη μάθουν οι νέες γενιές την αλήθεια για το σοσιαλισμό, για να σβήσουν από τον ορίζοντα τη σοσιαλιστική προοπτική».

Με την ανατροπή του σοσιαλισμού – συμπλήρωσε ο Τ. Τραβασάρος – δεν άργησε να φανεί για ποιες «κοσμογονικές αλλαγές» μιλούσε η αστική τάξη κι ο οπορτουνισμός: Φτώχεια, πόλεμοι, ανεργία, καταστολή, απαγορεύσεις Κομμουνιστικών Κομμάτων, κρίσεις, εργατικά «ατυχήματα». Και κέρδη για την πλουτοκρατία.

«Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας νέων κοινωνικών επαναστάσεων, θα είναι αιώνας αναζωογόνησης του κομμουνιστικού κινήματος», τόνισε ο ομιλητής. Η ΚΝΕ, στηριζόμενη στο ΚΚΕ, φιλοδοξεί να διαπαιδαγωγήσει στις γραμμές της τις νέες γενιές κομμουνιστών, των πρωτοπόρων νέων αγωνιστών που θα φλογίζονται από τα ιδανικά του κομμουνισμού, θα βλέπουν στην εργατική τάξη την τάξη που έχει ιστορική αποστολή να ανατρέψει τον καπιταλισμό. «Οι καιροί θα φέρουν νέες θύελλες, νέες φουρτούνες, είμαστε αισιόδοξοι ότι θα τα καταφέρουμε», κατέληξε.

ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΝΕ

Χρέος σήμερα η ανασύνταξη του κινήματος

Το Πολυτεχνείο δεν είναι εθνική επέτειος, τιμάται και ζει μέσα στους καθημερινούς αγώνες ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ που διχοτομούν την Κύπρο και μετατρέπουν το Αιγαίο σε ΝΑΤΟικό έδαφος, μέσα στους μεγάλους ταξικούς αγώνες για σταθερή, μόνιμη δουλειά και πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για σύγχρονη δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Ζει και δυναμώνει μέσα στους αγώνες για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση του εργατικού ταξικού κινήματος, που θα βάλει πλώρη για την κατάκτηση της εξουσίας.

Αυτό το μήνυμα αναδείχθηκε μέσα από την εκδήλωση της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ και της Αχτίδας ΑΕΙ-ΤΕΙ της ΚΟΘ του ΚΚΕ, που πραγματοποιήθηκε χθες το μεσημέρι στο Πολυτεχνείο. Στην εκδήλωση μίλησαν ο Δημήτρης Παπατολίδης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και ο Χάρης Κουτσουράς, στέλεχος του ΚΚΕ, αντιστασιακός, μέλος του ΣΦΕΑ της περιόδου 1967-1974. Ακολούθησε προβολή ντοκιμαντέρ για το Πολυτεχνείο και συναυλία από το συγκρότημα της ΚΝΕ με τραγούδια του αγώνα.

«Την Ιστορία δεν την γράφουν γενιές, αλλά τάξεις», σημείωσε ο Δ. Παπατολίδης. Και εξήγησε: «Στη μνήμη μας το Πολυτεχνείο χαράχτηκε με δύο σημαίες. Η μία, του τανκ, που εκπροσωπούσε τη σημαία της υποδούλωσης στον ιμπεριαλισμό και το ντόπιο κεφάλαιο και η άλλη σημαία, η αιματοβαμμένη σημαία της πύλης, που ήταν η συνέχεια της σημαίας του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, του αγώνα και της αντίστασης των εργαζομένων που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Δ. Παπατολίδης σημείωσε ότι χρέος σήμερα αποτελεί η ανασύνταξη και η αντεπίθεση του νεολαιίστικου κινήματος στο πλευρό του εργατικού ταξικού κινήματος για να νικήσουν οι ιδέες της κοινωνικής απελευθέρωσης, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.

Στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό χρονικό που οδήγησε στη χούντα, στην αντίσταση του λαού, στην ασίγαστη συνειδητή δουλειά των κομμουνιστών για την ανατροπή της, αναφέρθηκε ο Χάρης Κουτσουράς. Και ξεκαθάρισε πως ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου έγινε σε περίοδο κορύφωσης της πολύχρονης αντιδικτατορικής πάλης του λαού και της νεολαίας και εξέφρασε τη σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα.

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Συνέχιση και δυνάμωμα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης

Εκδήλωση με ομιλητή τον Τάκη Τσίγκα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, πραγματοποίησε η ΚΝΕ στην πόλη

Η επίκαιρη και διαχρονική σημασία των μηνυμάτων Πολυτεχνείου κόντρα στην προσπάθεια συσκότισης και διαστρέβλωσης της αντιδικτατορικής πάλης, η οποία σήμερα, 36 χρόνια μετά, φωτίζει το μονόδρομο του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού για το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στην υγεία, στη στέγη, στον πολιτισμό αναδείχθηκαν στην προχτεσινή μαζική εκδήλωση που πραγματοποίησαν οι οργανώσεις της ΚΝΕ στα Γιάννενα με θέμα «Η αντιδικτατορική πάλη και η συμβολή του ΚΚΕ» και ομιλητή τον Τάκη Τσίγκα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η αίθουσα του Εργατικού Κέντρου αποδείχθηκε πολύ μικρή για να μπορέσει να χωρέσει τους εργαζόμενους και νεολαίους που έδωσαν βροντερό «παρών» κρατώντας άσβεστη τη φλόγα του αγώνα και υπόσχεση για την εκπλήρωση των οραμάτων και ιδανικών του Πολυτεχνείου

Στην ομιλία του ο Τάκης Τσίγκας αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στα συμπεράσματα που προκύπτουν από την αγωνιστική πορεία του αντιδικτατορικού κινήματος, στην καθοριστική συμβολή και πολύμορφη δράση του ΚΚΕ για την ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης, του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα σε συνθήκες έντονης ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης.

«Σήμερα, ο ξεσηκωμός του Νοέμβρη – σημείωσε – βρίσκει νόημα και συνέχεια μόνο στο δρόμο της λαϊκής πάλης, της λαϊκής συμμαχίας κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και της δικτατορίας των μονοπωλίων. Εχει νόημα και συνέχεια μόνο στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της κατάστασης, για τη νίκη της λαϊκής εξουσίας. Σήμερα, ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Δεν υπάρχει τρίτος δρόμος. Μόνο έτσι μπορούν να γίνουν η εργατική τάξη και ο λαός μας αφέντες στη χώρα και να καρπωθούν τον πλούτο που παράγουν».

«Αρνιέμαι να ‘χω σκέψη που σωπαίνει»

Στη σκηνή οι μαθητές τραγουδούν, απαγγέλλουν, συγκινούν γονείς και εκπαιδευτικούς

Στην είσοδο του σχολείου δεσπόζουν οι δημιουργίες των μαθητών. Αφίσες, φτιαγμένες στο χέρι με μεράκι και φαντασία, να μαρτυρούν την αλήθεια: «Και τότε και τώρα, ίδιος είναι ο εχθρός». Λίγο πιο κει η χειροποίητη τυπογραφική πλάκα από λάστιχο και ξύλο που έφτιαξε τριάδα αγωνιστών της πόλης στη διάρκεια της χούντας. Με την ίδια πλάκα, οι μαθητές σχεδόν όλων των σχολείων της Χωράφας φτιάχνουν τα δικά τους τρικάκια γράφοντας όσα χρειάζονται και δεν έχουν: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία». Μπαίνουν ορμητικά στην αίθουσα φωνάζοντας «Εξω οι Αμερικάνοι»…Αυτά είναι μερικά από τα στιγμιότυπα της εκδήλωσης που έγινε προχτές στο Περιστέρι. «Το Πολυτεχνείο μας διδάσκει να μη μένουμε απαθείς, να μην καθόμαστε φρόνιμοι, να μην περιμένουμε να μας χαρίσουν αυτά που δικαιούμαστε, αλλά μαχητικά και οργανωμένα τα διεκδικούμε», λέει η εκπρόσωπος των 15μελών. Ο Θ. Αυγέρος, εκπαιδευτικός, θυμίζει τα λόγια του Δ. Γληνού, εξίσου επίκαιρα: «Οι εκπαιδευτικοί να είναι ιεροφάντες μιας υψηλής μορφωτικής και κοινωνικής αποστολής και δεν πρέπει να ξεπέσουν στο ρόλο του δόλιου και φοβισμένου προπαγανδιστή αντιδραστικών θεωριών που αναπαράγουν και διογκώνουν την ανελεύθερη σκέψη και δράση». Μαθητές γυμνασίων και λυκείων τραγουδούν μαζί την άρνησή τους «να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό, αρνιέμαι να ‘χω σκέψη που σωπαίνει, να περιμένει μάταια τον καιρό».

Ποιο Ψωμί; Ποια Παιδεία; Ποια Ελευθερία;

Φορείς, οργανώσεις, σχολεία και επισκέπτες κάθε ηλικίας αφήνουν ένα λουλούδι στο μνημείο

Στο χώρο κατέθεσαν στεφάνι και εκπρόσωποι του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ). «Γιατί τα μηνύματα του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρα. Το “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία” δεν το έχει κατακτήσει ακόμη ο λαός. Ποιο Ψωμί; Οταν απολύονται 20.000 εργαζόμενοι από τα stage. Ποια Παιδεία; Οταν τα πτυχία μας ισοτιμούνται με τα ΚΕΣ, όταν υποτιμάται η αξία τους. Ποια Ελευθερία; Οταν οι εργαζόμενοι που βγαίνουν σε απεργία, όπως οι ναυτεργάτες, την κρίνει το αστικό κράτος παράνομη και καταχρηστική. Τα αντιιμπεριαλιστικά μηνύματα “Εξω το ΝΑΤΟ”, “Εξω οι ΗΠΑ” ακόμη δεν έχουν εκπληρωθεί, όταν βλέπουμε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη της ΝΔ και της ΕΕ να στέλνει κι άλλους φαντάρους με το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν», δήλωσε ο Κώστας Δράκος, εκ μέρους της Γραμματείας του ΜΑΣ.Λίγο αργότερα στεφάνι κατέθεσαν δεκάδες Επιτροπές Αγώνα και φοιτητικοί – σπουδαστικοί σύλλογοι.

Η ΕΕΔΥΕ

Στο χώρο του Πολυτεχνείου κατέθεσαν στεφάνι μέλη της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ). «Είμαστε κι εμείς μέρος του λαϊκού κινήματος εναντίον των δυνάμεων εκείνων που ταλαιπωρούν τον τόπο και που προκάλεσαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η οποία φυσικά δεν έχει εκπληρώσει ακόμη τα αιτήματά της. Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί για να αποκτήσουμε αυτά που ζήτησαν οι νέοι το 1973», δήλωσε ο Ευάγγελος Μαχαίρας, πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ και επίτιμος πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης.

Η ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ

Το στεφάνι της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ

«Τιμή και δόξα στο ΔΣΕ». Δεκάδες νέοι, μέλη και φίλοι του Κόμματος επιφυλάσσουν θερμή υποδοχή στους αγωνιστές της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ) και άλλων αντιστασιακών οργανώσεων που κατέθεσαν χτες το πρωί στεφάνι στο χώρο του Πολυτεχνείου. «Τα μηνύματα του Πολυτεχνείου είναι πολύ πιο επίκαιρα από πέρσι και πρόπερσι. Σήμερα ο αγώνας συνεχίζεται ιδιαίτερα εναντίον μιας βρώμικης εκστρατείας αντικομμουνισμού», δήλωσε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ Χρήστος Τσιντζιλώνης και ξεκαθάρισε ότι «ο αγώνας συνεχίζεται. Θα σταθούμε μπροστά και θα αντιμετωπίσουμε την επίθεση που γίνεται από αντιδραστικούς κύκλους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ».

• Χτες και προχτές, στεφάνια κατέθεσαν, επίσης, η «Συμπαράταξη για την Αθήνα» και δεκάδες μαζικοί φορείς και οργανώσεις από τους χώρους των συνταξιούχων, των ΕΒΕ, τους χώρους της Εκπαίδευσης κ.ο.κ.

Φοιτητές, εργατιά μια φωνή και μια γροθιά

Στεφάνι στο χώρο του Πολυτεχνείου κατέθεσε η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ και δεκάδες ταξικές Ομοσπονδίες, Συνδικάτα και Επιχειρησιακά Σωματεία

«Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, τώρα με το ΠΑΜΕ, αντίσταση και πάλη». Το σύνθημα αυτό δόνησε το χώρο του Πολυτεχνείου, ξανά και ξανά, όταν η Εκτελεστική Γραμματεία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου και δεκάδες ταξικές Ομοσπονδίες, Συνδικάτα και Επιχειρησιακά Σωματεία κατέθεσαν στεφάνια χτες το απόγευμα.Οι εργαζόμενοι πορεύτηκαν από την πλατεία Κάνιγγος μέχρι το Πολυτεχνείο. «Το Πολυτεχνείο ζει, έξω οι Αμερικανοί», «Εργάτες, αγρότες, φοιτητές, με μέτωπο απαντάμε στις πολυεθνικές», «Φοιτητές, εργατιά μια φωνή και μια γροθιά», διατράνωναν. Εξω από τις πύλες βρίσκονταν εκατοντάδες φοιτητές και νεολαίοι, που υποδέχτηκαν τους εργάτες με ομοβροντία συνθημάτων.

Εκτός από την Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, στεφάνι κατέθεσαν οι Ομοσπονδίες Οικοδόμων, Κλωστοϋφαντουργών – Ιματισμού – Δέρματος, Θεάματος – Ακροάματος, Φαρμάκου, Τύπου – Χάρτου και Λογιστών. Επίσης, η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ, Γυναικών και Μεταναστών, με το σύνθημα «Ελληνες και ξένοι, εργάτες ενωμένοι» να δίνει το στίγμα. Στεφάνι κατέθεσε η Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών του ΚΚΕ και οι ναυτεργατικές ενώσεις ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ. Επίσης στεφάνια κατέθεσαν και δεκάδες Συνδικάτα, Ενώσεις και Επιχειρησιακά Σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Λίγη ώρα νωρίτερα, στεφάνι στο χώρο του Πολυτεχνείου κατέθεσε και η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Εργαζομένων στα stage. «Σταθερή δουλειά και όχι ανεργία, τα stage είναι η σύγχρονη δουλεία», διατράνωσαν οι παρευρισκόμενοι νεολαίοι, μεταφέροντας μήνυμα αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων.

• ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Τρίτη 17 Νοέμβρη 2009

 

36η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. Και τότε και τώρα ίδιος ο εχθρός

• Σήμερα στις 3.30 μ.μ. η μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία

Κορυφώνονται σήμερα οι τριήμερες εκδηλώσεις για τον εορτασμό του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, με αντιιμπεριαλιστικές πορείες σχεδόν σε κάθε γωνιά της χώρας. Οι πύλες του Πολυτεχνείου θα κλείσουν σήμερα στις 2 το μεσημέρι, οπότε και θα γίνει το προσκλητήριο των νεκρών. Στην Αθήνα, στις 3.30 μ.μ. θα ακολουθήσει η μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία, σύμβολο του ιμπεριαλισμού.Χιλιάδες νέοι, εργαζόμενοι, μαθητές, φοιτητές, φορείς θα πορευτούν για 36η χρονιά στα χνάρια του Νοέμβρη, κόντρα στις αυταπάτες και τη μοιραλατρία. Κόντρα σε εκείνους που θέλουν να μουσειοποιήσουν και να αποδυναμώσουν τα αιτήματα του Πολυτεχνείου και τη σύνδεσή τους με το σήμερα. Γιατί η δικτατορία των μονοπωλίων είναι η απάνθρωπη πραγματικότητα που ζουν σήμερα, γιατί το «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένει ακόμη το ζητούμενο για τον ελληνικό λαό. «Και τότε και τώρα ίδιος είναι ο εχθρός. Ανθρώπινος δε γίνεται ο καπιταλισμός». Το σύνθημα δεσπόζει εδώ και δύο μέρες στο χώρο του Πολυτεχνείου δείχνοντας τη διέξοδο από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, από την αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και όσων αποδέχονται τον ευρωμονόδρομο. Η λύση βρίσκεται στη συμμαχία ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, που θα δημιουργήσει το λαϊκό μέτωπο και θα διεκδικήσει τη λαϊκή εξουσία για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης της Ελλάδας, αυτόν της λαϊκής οικονομίας.

Ηδη από την πρώτη κιόλας μέρα, την Κυριακή, που άνοιξαν οι πύλες του Πολυτεχνείου για τον τριήμερο εορτασμό, φορείς, μαθητές, εργαζόμενοι επισκέπτονταν το χώρο για να τιμήσουν τους νεκρούς της αντιδικτατορικής πάλης, να θυμηθούν, να συζητήσουν, να διδάξουν στα παιδιά τους, για το σήμερα και το αύριο, για τη συνέχεια του αγώνα μέχρι την τελική του δικαίωση. Εκδηλώσεις έγιναν σε σχολεία και γειτονιές, ενώ σήμερα εργαζόμενοι και νεολαία συνεχίζουν και κορυφώνουν τον εορτασμό με τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία.

Το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας καταθέτει στεφάνι σήμερα, στις 12 το μεσημέρι και το ραντεβού των σχολείων για τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία είναι στην Ομόνοια στις 2.30 το μεσημέρι. Κάλεσμα για συμμετοχή στην πορεία απευθύνει μεταξύ άλλων και η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ραντεβού 3 μ.μ., Χαυτεία), η ΕΕΔΥΕ (στις 3 μ.μ. Πεσματζόγλου και Σταδίου) καθώς επίσης και το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών.

ΚΚΕ – ΚΝΕ: Αγώνας ενάντια στη δικτατορία των πολυεθνικών

«Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δε λυγίσαν οι κομμουνιστές». Με το σύνθημα να κυριαρχεί στο χώρο του Πολυτεχνείου, οι εκπρόσωποι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας κατέθεσαν χτες το πρωί στεφάνι.«Η δικτατορία των μονοπωλίων, με άλλη μορφή, ακόμα και σήμερα, είναι πανταχού παρούσα σε όλους τους τόπους δουλειάς, σε όλους τους τόπους μόρφωσης. Γι’ αυτό η ελπίδα ξανά είναι μία: Μέτωπο πάλης εργατών, αγροτών, σπουδαστών ενάντια στη δικτατορία των πολυεθνικών, για την τελική νίκη», δήλωσε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δίνοντας το στίγμα της επετείου και τη σημασία της για το σήμερα.

Αντίστοιχα, ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Γιάννης Πρωτούλης, επισήμανε: «Και τότε και σήμερα, ο λαός και η νεολαία βρίσκονται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Εχουν μπροστά τους από τη μία το δρόμο της υποταγής στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό και από την άλλη το δρόμο της αντίστασης, της ανυπακοής, της λαϊκής εξουσίας και το σοσιαλισμό. Καλούμε το λαό και τη νεολαία να περπατήσουμε το δύσκολο, μα όμορφο δρόμο του σοσιαλισμού, που παραμένει επίκαιρος, αναγκαίος και ρεαλιστικός».

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Τα συνθήματα μένουν ζωντανά και ανεκπλήρωτα

Το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου πριν από 36 χρόνια δεν καταργείται, δε σβήνει και δεν καίγεται, τόνισε χτες στη Βουλή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Σπ. Χαλβατζής, κατά τη διάρκεια πανηγυρικής συνεδρίασης που έγινε στην Ολομέλεια με αφορμή τη φετινή 36η επέτειο του Πολυτεχνείου.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, είπε ο Σπ. Χαλβατζής, δεν ήταν μια τυφλή εξέγερση. Με τα συνθήματά της, όπως «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», «Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ», αποκάλυψε τα πραγματικά στηρίγματα της επτάχρονης δικτατορίας. Οι εξεγερμένοι, τόνισε, διεκδίκησαν ένα διαφορετικό μέλλον και δεν ήρθαν από το πουθενά, αλλά μέσα από την πολύχρονη μάχη κατά της χούντας.

Το ΚΚΕ, είπε ο Σπ. Χαλβατζής, είναι περήφανο γιατί είχε σοβαρή συμβολή στην αντιδικτατορική πάλη του ελληνικού λαού, υπενθυμίζοντάς ότι κατά την επτάχρονη χούντα χιλιάδες ήταν οι κομμουνιστές που ήταν στην φυλακή και την εξορία.

Εδώ και χρόνια, συνέχισε, γίνεται μια προσπάθεια από διάφορους κύκλους και από ΜΜΕ να αλλοιωθεί το πραγματικό νόημα της εξέγερσης του Νοέμβρη και να μετατραπεί σε ένα μουσειακό είδος, μακριά από κάθε αγωνιστικό και ασυμβίβαστο νόημα.

Μετά από 36 χρόνια, είπε ο Σπ. Χαλβατζής, τα συνθήματα του Πολυτεχνείου μένουν ζωντανά και ανεκπλήρωτα και απαιτείται ο συνεχής αγώνας για τη ρήξη και την ανατροπή της σημερινής κατάστασης. Περνάνε, τόνισε, μέσα από συνθήματα, όπως «καμία θυσία για την πλουτοκρατία», από το αίτημα να επιστρέψουν στη χώρα μας όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται σε ιμπεριαλιστικές αποστολές σε διάφορες χώρες της Γης, από την πάλη κατά των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στο άρμα των οποίων έχει δεθεί η χώρα μας με αποφάσεις που πήραν από κοινού οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

• ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Τρίτη 17 Νοέμβρη 2009

 

36η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Τρίτη 17 Νοέμβρη 2009 – αριθ. φύλλου: 10529

36η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Σήμερα οι μεγάλες αντιιμπεριαλιστικές πορείες

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου σήμερα βρίσκει νόημα και συνέχεια μόνο στο δρόμο της λαϊκής πάλης και συμμαχίας κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και της δικτατορίας των μονοπωλίων, με στόχο την ανατροπή της, τη λαϊκή εξουσία.

ΣΕΛΙΔΕΣ 19 – 21