Η επικράτηση του παγκόσμιου τρόμου

• ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

• 10 ΧΡΟΝΙΑ από την επίθεση στο World Trade Center

• ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗ | Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Η στιγμή της επίθεσης. Η μαρτυρία επιζήσαντα που περιγράφει τη σκηνή χαρακτηριστική: «Είδα τον πρώτο πύργο να καίγεται, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πιστεύαμε ότι μπορούσε να πέσει. Το δεύτερο αεροπλάνο πέρασε ακριβώς πάνω μου. Τότε καταλάβαμε ότι κάτι άλλο έτρεχε»…

Δέκα χρόνια είναι ασφαλώς πολύ μικρό διάστημα για να κρίνει κάποιος αντικειμενικά μια πολιτική ενέργεια και το πρόσωπο που την πραγματοποίησε. Δυστυχώς για τον Τζορτζ Μπους η ετυμηγορία της Ιστορίας εκδόθηκε σε χρόνο πολύ λιγότερο και τα παραμύθια που αραδιάζει στην Αυτοβιογραφία του και οι εξηγήσεις και δικαιολογίες που παραθέτει είναι αβάσιμα, όταν δεν είναι γελοία. Ο χειρισμός από τον Λευκό Οίκο της τρομοκρατικής επιδρομής εκείνο το πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στη Νέα Υόρκη και στο Πεντάγωνο και η στρατηγική που ακολουθήθηκε έκτοτε ήταν όχι απλώς λαθεμένα, ήταν τραγικά αναποτελεσματικά και άνοιξαν τον δρόμο σε έναν πόλεμο εναντίον ενός αδιόρατου εχθρού, το τέρμα του οποίου δέκα χρόνια μετά δεν διακρίνεται καν, ενώ αντιθέτως υποσκάπτεται όλο και βαθύτερα το κύρος και η υπόσταση της ίδιας της Αμερικής και των συμμάχων της.

• Η αλαζονική πολιτική του Τζορτζ Μπους

Σταυροφορία εναντίον του Ισλάμ κήρυξε από την πρώτη στιγμή ο αμερικανός πρόεδρος. Οταν σοφότεροι σύμβουλοι και πολιτικοί τού υπέδειξαν ότι ανοίγει τον ασκό του Αιόλου επιχείρησε να εμφανίσει την επίθεση ως ένα είδος θρησκευτικού πολέμου τον οποίο εξαπέλυσαν οι εχθροί του δυτικού πολιτισμού και της οικονομικής τάξης. Ταυτόχρονα, θέλησε να εκμεταλλευθεί το γεγονός για να εκδικηθεί (!) τον σατράπη του Ιράκ- και να καταλάβει τις πετρελαιοπηγές της χώρας, φυσικάαλλά και για να εξουδετερώσει τις πολιτικές και άλλες αντιδράσεις που είχαν αρχίσει να εκδηλώνονται στην Ουάσιγκτον. Θέλοντας να δρέψει μόνον εκείνος και μόνον η Αμερική «του» τις δάφνες, αγνόησε προσφορές για «συνεργασία εναντίον της διεθνούς τρομοκρατίας» την οποία του πρόσφεραν σύμμαχοι (Γαλλία, Γερμανία) και φιλικές χώρες (Ρωσία, Ινδία) και οργάνωσε εκστρατεία, αλλά σε λάθος στόχο. Οι τρομοκράτες είχαν βάση το Αφγανιστάν όχι το Ιράκ. Οταν το αντιλήφθηκε ήταν αργά. Ο πόλεμος στο Ιράκ κόστισε στην Αμερική δυόμισι φορές περισσότερο απ΄ ό,τι ο πόλεμος στο Βιετνάμ και οι συνθήκες που δημιούργησε στην περιοχή η ετοιμόρροπη επικράτησή του στο Ιράκ ανέτρεψαν προς το χειρότερο μια κατάσταση η οποία γίνεται όλο και πιο περίπλοκη, πιο επικίνδυνη

• Η ασφάλεια εξαφανίστηκε

Η αλήθεια είναι ότι ο αμερικανικός λαός κυριολεκτικά πάγωσε με το τρομοκρατικό χτύπημα και ήταν έτοιμος να δεχθεί τα πάντα. Ηταν το «πιστεύω» του για την πατρίδα του ότι δεν κινδυνεύει, καθώς περιβάλλεται ανατολικά και δυτικά από δύο μεγάλους ωκεανούς. Δύο και πλέον αιώνες Ιστορίας τού το επιβεβαίωναν. Και ξαφνικά αυτή η ασφάλεια εξαφανίστηκε. Ο εχθρός βρισκόταν στο έδαφός της και αποτελούσε μέλος της κοινωνίας της. Και αυτός ο εχθρός αντί να εξαντλείται και να καταρρέει, αντί να περικλείνεται γεωγραφικά και να συρρικνώνεται ποιοτικά, είναι σήμερα κυριολεκτικά παντού, διατηρεί την πρωτοβουλία, τα πλήγματα που καταφέρει είναι τρομερά και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί αιφνιδιάζουν πάντοτε τους διώκτες του- Αμερικανούς, αλλά και συμμάχους στο ΝΑΤΟ.

Εν ονόματι της αντιτρομοκρατικής πολιτικής άλλαξε η ζωή της κοινωνίας μας. Οι έλεγχοι στη μετακίνηση των πολιτών έγιναν εφιάλτης, η προσωπική συμπεριφορά του ατόμου παρακολουθείται, καταγράφεται και διαμορφώνει ένα «κατηγορητήριο» που ανά πάσα στιγμή μπορεί να παρουσιαστεί σε κάποιο περίεργο κυβερνητικό όργανο. Ετσι η καθημερινότητα έχει μεταβληθεί σε τέτοιο βαθμό που καταντά εμπόδιο για πολλούς, αλλά και βραχνάς για άλλους.

• Ελληνες εργαζόμενοι θυμούνται

Εξήντα τρεις Ελληνες εργάζονταν στους Δίδυμους Πύργους εκείνη την εποχή, οι περισσότεροι σε ελληνικές επιχειρήσεις και γραφεία που στεγάζονταν σε αυτούς. Ευτυχώς λίγοι βρίσκονταν στα κτίρια την ώρα της τρομοκρατικής επίθεσης και μόνον τρεις ελληνικής καταγωγής είναι νεκροί και έξι με ελαφρά τραύματα- ανάμεσά τους και ο «Στράτος the coffee boss», όπως ήταν γνωστός στις εκατοντάδες που έπαιρναν κάθε πρωί τον καφέ τους από το coffee shop του 5ου ορόφου του νοτίου Πύργου. Μερικοί μίλησαν εκείνο το ίδιο βράδυ σε τοπικά αμερικανικά ΜΜΕ και αργότερα έδωσαν τις μνήμες τους από «εκείνη τη φρικτή ημέρα».

Ο Στράτος Σκούφαλος, πρόεδρος εταιρείας θαλασσίων μεταφορών, θυμάται ότι μόλις είχε βγει από το τρένο, «ακριβώς 9.05 το πρωί», όταν είδε «κόσμο να κοιτά προς την πλευρά των Δίδυμων. Ω, ένας όροφος είχε πιάσει φωτιά. “Θεέ μου”, είπα». Αλλά κανένας « δεν είχε καταλάβει ότι επρόκειτο για τρομοκρατική ενέργεια. Κοιτούσαμε αμήχανα ο ένας τον άλλον,όταν 10 λεπτά αργότερα είδαμε το δεύτερο αεροπλάνο να πετά χαμηλά και να πέφτει πάνω στον νότιο Πύργο. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν επρόκειτο για σύμπτωση. Κάτι άλλο ήταν. Επικράτησε πανικός. Αρχίσαμε να τρέχουμε, καθώς ένα μαύρο θερμό σύννεφο μας πλησίαζε». Η Ανθούλα Κατσιματίδου, υπάλληλος στο γραφείο του κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, η οποία έχασε τον αδελφό της, λέει ότι από τότε « κάθε μέρα που περνά κάποιος σκέφτεται κάτι, κάποιος θα πει κάτι που θυμίζει πάντοτε την 11η Σεπτεμβρίου ». Ο συνδικαλιστής Δημήτρης Κατσιούλης, ένας από αυτούς, θυμάται: « Είδα τον πρώτο πύργο να καίγεται, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πιστεύαμε ότι μπορούσε να πέσει. Το δεύτερο αεροπλάνο πέρασε ακριβώς πάνω μου. Τότε καταλάβαμε ότι κάτι άλλο έτρεχε. Τα πράγματα ήταν άσχημα. Τις σκηνές που ακολούθησαν είναι καλύτερο να μην τις θυμάται κανείς ».

Και ο δικηγόρος Λυκούργος Μπάργιας εξιστορεί: «Επρόκειτο να συναντήσω έναν πελάτη μου στις 9 εκείνο το πρωί και καθώς πλησίαζα στους Πύργους ήμουν βιαστικός γιατί είχα αργήσει. Καθώς έστριψα στην Μπλέικ Στριτ είδα ένα πλήθος σχεδόν ακίνητο να κοιτάζει ψηλά. Εστρεψα το κεφάλι μου και τι να δω! Ο Πύργος είχε πιάσει φωτιά, αλλά, περίεργο για τη Νέα Υόρκη, δεν έβλεπα αντλίες. Ρώτησα έναν τι συμβαίνει και μου είπε πως έπεσε ένα αεροπλάνο πάνω στο κτίριο. Δεν μου πολυφάνηκε παράξενο γιατί έχουν πέσει δυο τρία,καθώς και ελικόπτερα πάνω του τα τελευταία χρόνια. Ομως εκείνη τη στιγμή ο βρόντος ενός αεροπλάνου που πέρασε σχεδόν σύρριζα πάνω από τους ουρανοξύστες της Γουόλ Στριτ μας έκανε να στρέψουμε όλοι μας το κεφάλι στο τεράστιο Βoeing. Πριν καταλάβω τι και πώς γινόταν είδα το αεροπλάνο να καρφώνεται πάνω στον άλλον Πύργο. Τι άλλο να σας πω. Δυστυχώς ο άνθρωπος που επρόκειτο να συναντήσω ήταν στον 34ο όροφο εκείνου του Πύργου».

• ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

 

Το διαμέρισμα που έχω στο κεντρικό Μανχάταν απέχει περίπου 6,5 χλμ., σε ευθεία γραμμή, από τη Γουόλ Στριτ. Παρ΄ όλα αυτά το «μαύρο σύννεφο» που δημιούργησε η φωτιά και η κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων έφθασε σε μιάμιση ώρα στην περιοχή. Ηταν ένα βαρύ πυκνό σύννεφο που σου έκοβε την αναπνοή, γεμάτο μικροσκοπικά μαυριδερά πετραδάκια από πλαστικό, ξύλο, άμμο, τσιμέντο, γυαλί – όλα αυτά από τα υλικά που ήταν κτισμένοι οι Πύργοι. Αυτά τα πετραδάκια κόλλησαν πάνω στα τζάμια των παραθύρων της περιοχής και ήταν αδύνατον να τα καθαρίσεις. Ανέλαβε φυσικά ο δήμος. Αλλά πέρασαν 44 ημέρες ώσπου να φθάσει ένα από τα τέσσερα συνεργεία του δήμου το οποίο με κάτι περίεργες απορροφητικές μηχανές και απορρυπαντικά- και έναντι 110 δολαρίων- καθάρισε τα τζάμια. Οσο για την ατμόσφαιρα, ήταν δύσκολο να αναπνεύσεις ακόμη και μια βδομάδα αργότερα. Αλλωστε οι υπηρεσίες Υγείας της Νέας Υόρκης έκαναν συνεχώς «έκκληση» στους ηλικιωμένους και σε όσους είχαν κάποιο αναπνευστικό πρόβλημα να μη βγουν στον δρόμο.

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=375686&ct=1&dt=31/12/2010#ixzz19x1TnihP

 

Η 11/9 στα χρόνια του Ομπάμα

• Του ΝΙΚΟΛΑ ΖΗΡΓΑΝΟΥ
• Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Οκτώ χρόνια πέρασαν από την αποφράδα 11η Σεπτεμβρίου και η μαύρη επέτειος έφερε πρώτη φορά τον Μπαράκ Ομπάμα, ως πρόεδρο, μπροστά από τα ερείπια των δίδυμων πύργων που άφησαν πίσω τους ο Τζορτζ Μπους και ο Ντικ Τσέινι.

Ο Ομπάμα, που εξελέγη για να περισώσει την Αμερική από την επωνείδιστη πολιτική κληρονομιά των ιεράκων, έχει αρχίσει να κάνει διορθωτικές κινήσεις που αποδομούν τα βασικά συστατικά της συνταγής του ολέθρου: Το Γκουαντάναμο, τα βασανιστήρια, οι μυστικές φυλακές της CIA και η άκριτη συμπαράταξη της Ουάσιγκτον με το Τελ Αβίβ αναθεωρούνται ως πολιτικές, καθώς έγινε φανερό ότι έβλαψαν τα συμφέροντα της Αμερικής χωρίς όφελος.

Για το Γκουαντάναμο, που θεωρητικά θα κλείσει μέχρι τα τέλη του χρόνου, υπάρχουν ακόμη προβλήματα, καθώς δεν βρίσκονται πρόθυμες χώρες να φιλοξενήσουν τους τελευταίους 200 κρατούμενους που παραμένουν φυλακισμένοι, χωρίς να τους έχει απαγγελθεί καμία κατηγορία. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να τελειώνει σύντομα με αυτό το θέμα που έχει αμαυρώσει ανεξίτηλα κάθε έννοια δικαίου.

• Βασανιστήρια και φυλακές

Σε απόσυρση βρίσκεται και το πρόγραμμα των μυστικών φυλaκών της CIA, ενώ με πρωτοβουλία του Λευκού Οίκου διατάχθηκε έρευνα και για τα βασανιστήρια. Η σκληροπυρηνική δεξιά έχει αναθαρrήσει μετά τη συντριπτική της ήττα στις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου, ιδίως τώρα που ο Ομπάμα αντιμετωπίζει τη διπλή πρόκληση της οικονομικής κρίσης και της μεταρρύθμισης στην υγεία και κατηγορεί τον πρόεδρο ότι με αυτές τις πρωτοβουλίες αδυνατίζει την ασφάλεια της χώρας.

Οι συντηρητικοί έδρεψαν μάλιστα και την πρώτη τους μικρή νίκη, όταν με αφορμή την 11η Σεπτεμβρίου ανάγκασαν τον ειδικό σύμβουλο του προέδρου για θέματα πράσινης ανάπτυξης, Βαν Τζόουνς, να παραιτηθεί.

Ο Τζόουνς, πρώην ακτιβιστής, «γκουρού» σε θέματα οικολογίας, εκ των στενότερων συνεργατών του προέδρου και αρχιτέκτονας του «πράσινου πακέτου» των 80 δισ. δολαρίων που θα δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας στον τομέα της καθαρής ενέργειας, είχε συνυπογράψει μαζί με άλλους διανοούμενους ένα κείμενο το οποίο κατέληγε στο ερώτημα «αν οι υπεύθυνοι της κυβέρνησης του πρώην προέδρου Τζορτζ Μπους είχαν επιτρέψει εκουσίως την 11η Σεπτεμβρίου, προκειμένου να έχουν το πρόσχημα για να κηρύξουν τον πόλεμο».

Η παραίτηση του πράσινου τσάρου ήταν η πρώτη ήττα που υπέστη το επιτελείο Ομπάμα λίγο πριν απ’ την αποφασιστική μάχη για τη μεταρρύθμιση στην δημόσια υγεία, που πολεμούν λυσσαλέα τόσο οι Ρεπουμπλικανοί όσο και τα λόμπι των ασφαλιστικών εταιρειών.

Ο Τζόουνς υιοθέτησε μαζί με σημαντικό μέρος της αμερικανικής αριστεράς τη θεωρία της συνωμοσίας, αντί να δει καθαρά τα αίτια που προκάλεσαν αυτή την επίθεση.

Είναι τουλάχιστον αφελές -και αστήριχτο- να πιστεύει κανείς ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες ήξεραν και διευκόλυναν τους αεροπειρατές για να αποκτήσουν πρόσχημα να επιτεθούν στο Ιράκ.

• Μάννα εξ ουρανού

Ομως ναι, η επίθεση του Λάντεν ήταν μάννα εξ ουρανού στα γεράκια που θέλησαν να αλλάξουν με τη δύναμη των όπλων τον κόσμο, με πρόσχημα την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. Και είναι εξίσου σαφές ότι ήταν η αμερικανική εξωτερική πολιτική που εξέθρεψε το φαινόμενο Λάντεν και η πολιτική θα είναι πάλι αυτή που θα το εξαλείψει. Και είναι το ευρύτερο μεσανατολικό πρόβλημα η μήτρα όλων των μαχών, το κύτταρο που γέννησε το αίσθημα αδικίας και ταπείνωσης των μουσουλμάνων στον κόσμο και προκάλεσε το απόστημα της ισλαμικής τρομοκρατίας.

Η έμπειρη, πλην γκρίζα, γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έκανε ήδη στροφή σε μιά πιό ρεαλιστική εξωτερική πολιτική και το Τελ Αβίβ άρχισε να νιώθει τους τριγμούς της νέας εποχής. Οχι πως οι Αμερικανοί θα αλλάξουν το ταλμούδ με το τσαντόρ, όμως θα πάψουν να συντάσσονται ευπειθώς στην επιθετική πολιτική του Ισραήλ.

• Δείγματα αλλαγής

Τα μηνύματα προς τον Νετανιάχου να παγώσει τους παράνομους εποικισμούς, ο διάλογος με το Ιράν, τα παρασκηνιακά ανοίγματα του Τζίμι Κάρτερ προς τη Χαμάς, ο μνημειώδης λόγος του προέδρου στο Κάιρο, ακόμη και η δειλή στροφή του CNN προς μια πιο ισορροπημένη κάλυψη του Μεσανατολικού δείχνουν πως κάτι αλλάζει, πως κάποιοι αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν το σοβαρότερο διεθνές πολιτικό πρόβλημα που παραμένει άλυτο.

Η 11η Σεπτεμβρίου συνδέθηκε όμως και με το Αφγανιστάν, τη χώρα ορμητήριο του Μπιν Λάντεν (που παραμένει φάντασμα) και τόπο εκπαίδευσης των αεροπειρατών.

Εκεί, στα σύνορα με το Πακιστάν, εξακολουθεί να κρύβεται με επιτυχία ο πιο επικηρυγμένος άνθρωπος του πλανήτη, με την Ουάσιγκτον να ετοιμάζεται να κλιμακώσει έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδίσει.

Στο Αφγανιστάν, ο Ομπάμα αναθεωρεί την πολιτική Μπους προς το χειρότερο, την ώρα που οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να σχεδιάζουν την απεμπλοκή τους. Η σκανδαλώδης επανεκλογή του Καρζάι στην προεδρία, όπου καταμετρήθηκαν πως ψήφισαν υπέρ του ακόμη και οι παπαρούνες, έγινε σύμφωνα με τους αξιωματούχους του ΟΗΕ μέσα σε κλίμα εκτεταμένης νοθείας. Οι Ταλιμπάν επιστρέφουν, οι ναρκοβαρόνοι κυβερνούν, οι νεκροί άμαχοι αυξάνουν γεωμετρικά.

Ολα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Στο Αφγανιστάν, ο χρόνος σταμάτησε στις 11 Σεπτεμβρίου. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.

 

Οκτώ χρόνια μετά. Η τρομοκρατία άλλαξε τη Δύση

• Μπορεί να έχουν μειωθεί οι πιθανότητες εντυπωσιακών χτυπημάτων της Αλ Κάιντα σε Ευρώπη και Αμερική, αλλά η ιδεολογία της έχει βρει χιλιάδες οπαδούς σε όλον τον πλανήτη

• ΤΑΝΙΑ ΜΠΟΖΑΝΙΝΟΥ | ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

ΟΚΤΩ χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας καλά κρατεί. Το ίδιο και η τρομοκρατία. Αν και η Αλ Κάιντα δεν έχει καταφέρει να επαναλάβει τρομοκρατικές επιθέσεις τόσο εντυπωσιακές όσο αυτές που πραγματοποίησε στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον εκείνο το πρωινό του Σεπτεμβρίου του 2001, ούτε οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν καταφέρει να εξαρθρώσουν το «Δίκτυό» της ή να εξουδετερώσουν την απειλή ότι κάποια ημέρα μπορεί να ξημερώσει μια νέα 11η Σεπτεμβρίου.
Ο πλανήτης ολόκληρος πολύ απέχει από το να είναι ασφαλής από τους τζιχαντιστές. Μέσα σε αυτά τα οκτώ χρόνια το κέντρο βάρους του πολέμου κατά της τρομοκρατίας έχει μετατοπιστεί από το Αφγανιστάν στο Ιράκ και πάλι πίσω στο Αφγανιστάν. Οι επικριτές του όμως υποστηρίζουν ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν δεν έχει κανένα νόημα διότι η ίδια η Αλ Κάιντα έχει μεταφέρει την έδρα της στο Πακιστάν. «Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν είναι ένας πολιτικός πόλεμος που δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Δεν έχει νόημα, διότι η Αλ Κάιντα δεν βρίσκεται πια εκεί, εξαλείφθηκε από το Αφγανιστάν πριν από επτά χρόνια. Ο,τι απομένει από την Αλ Κάιντα βρίσκεται στο Πακιστάν» λέει ο πρώην πράκτορας της CΙΑ Μαρκ Σέιτζμαν μιλώντας στη γαλλική εφημερίδα «Le Μonde». Ο ίδιος συμβουλεύει τον αμερικανόπρόεδρο ότι «αν επιθυμεί να κάνει ασφαλέστερες τις ΗΠΑ, δεν πρέπει να συνεχίσει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Οι αφγανοί αντάρτες δεν ταξιδεύουν. Τοποθετούν βόμβες στη χώρα τους» .

Oι μυστικές υπηρεσίες των δυτικών κρατών που αποτελούν τους κυριότερους στόχους των ισλαμιστών εξτρεμιστών υποστηρίζουν ότι χάρη στις δικές τους ενέργειες έχουν αποφευχθεί αρκετά τρομοκρατικά χτυπήματα. Η αλήθεια είναι ότι μετά τις επιθέσεις της 11ης Μαρτίου 2004 στη Μαδρίτη και της 7ης Ιουλίου 2005 στο Λονδίνο, πιο εντυπωσιακή ήταν η επίθεση στη Βομβάη τον περασμένο Νοέμβριο.

Το πεδίο της μάχης έχει σαφέστατα μετατοπιστεί σήμερα εκτός Δύσης. Ωστόσο η ιδεολογία της Αλ Κάιντα έχει εξελιχθεί και έχει βρει χιλιάδες οπαδούς σε όλον τον κόσμο.

Η Αλ Κάιντα και οι μιμητές της έχουν τελικά καταφέρει να αλλάξουν τον τρόπο ζωής στη Δύση, παρά τις πομπώδεις δηλώσεις που ακούγονταν πριν από οκτώ χρόνια ότι «δεν θα επιτρέψουμε στην τρομοκρατία να μας υπαγορεύσει πώς θα ζούμε». Σήμερα τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας σε αεροδρόμια και αλλού θεωρούνται δεδομένα. Οπως και τα αυξημένα κονδύλια για την ασφάλεια, γεγονός που διαπίστωσε και η ίδια η Ελλάδα όταν είδε να διογκώνονται τα έξοδα για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Επίσης έχουν αλλάξει οι μέθοδοι σύλληψης και ανάκρισης υπόπτων- βλ. παράνομες μεταφορές συλληφθέντων σε χώρες με χαλαρή νομοθεσία για τα βασανιστήρια, Γκουαντάναμο κτλ. Τέλος, τα μέτωπα που άνοιξαν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν έχουν προκαλέσει και συνεχίζουν να προκαλούν επιπτώσεις τις οποίες θα υφίσταται η διεθνής κοινότητα για πολλά χρόνια ακόμη.

Είναι αλήθεια ότι μετά το 2004 μειώθηκαν οι πιθανότητες ενός χτυπήματος της Αλ Κάιντα στη Δύση, σύμφωνα με τον Σέιτζμαν. «Τα τελευταία χρόνια όμως παρατηρείται κάτι καινούργιο:η αύξηση των μεμονωμένων πρωτοβουλιών» , δηλαδή οι τρομοκρατικές ενέργειες που διαπράττονται «από “μεμονωμένους τρελούς”, από ανθρώπους που δεν έχουν καμία επαφή με άτομα του τζιχαντικού κινήματος. Πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο πρέπει να λάβουμε υπόψη».

Οι ειδικοί έχουν υπολογίσει ακριβώς πόσα τρομοκρατικά χτυπήματα έχουν πραγματοποιηθεί με επιτυχία στη Δύση την τελευταία εικοσαετία, παίρνοντας ως αφετηρία τη δημιουργία της Αλ Κάιντα το 1989. Είναι μόνο 14, από τα οποία τα δύο μόνο έχει διαπράξει η Αλ Κάιντα (την 11η Σεπτεμβρίου 2001 στις ΗΠΑ και την 7η Ιουλίου 2005 στο Λονδίνο)· άλλα τρία πραγματοποιήθηκαν από μιμητές της οργάνωσης (οι επιθέσεις στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου το 1993 και στη Μαδρίτη τον Μάρτιο του 2004, καθώς και η δολοφονία του ολλανδού σκηνοθέτη Τέο βαν Γκογκ στο Αμστερνταμ τον Νοέμβριο του 2004), ενώ τα υπόλοιπα εννέα έχουν πραγματοποιηθεί από την αλγερινή οργάνωση GΙΑ.

Σήμερα η Αλ Κάιντα και οι μιμητές της είναι πιο δραστήριοι στο Πακιστάν, στην Ινδία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στην Ινδονησία, στην Τσετσενία και στη Σομαλία. Το παράδοξο είναι ότι, αν και οι αναφορές στο Παλαιστινιακό δεν λείπουν από καμία ομιλία ή μήνυμα του Οσάμα μπιν Λάντεν, το διεθνές δίκτυο των τζιχαντιστών δεν έχει πραγματοποιήσει καμία επίθεση στο Ισραήλ. Εκεί είναι το πεδίο δράσης της παλαιστινιακής Χαμάς και της λιβανέζικης Χεζμπολάχ, οι οποίες δεν έχουν καμία ιδεολογική συνάφεια με την Αλ Κάιντα.

Σύμφωνα με την εταιρεία αναλύσεων Stratfor, οι τρομοκράτες έχουν αλλάξει σήμερα τη στρατηγική τους: αντί για εντυπωσιακά χτυπήματα, όπως η αεροπειρατεία των αεροπλάνων που έπληξαν τους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο, επικεντρώνονται σε πιο μαλακούς στόχους, όπως ξενοδοχεία, εστιατόρια και τουριστικά αξιοθέατα. Εχουν εγκαταλείψει ακόμη και τις βλέψεις να πλήττουν στρατιωτικές ή κυβερνητικές εγκαταστάσεις, διότι αυτές φυλάσσονται όλο και καλύτερα.

Εκτός από την ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας, ένας άλλος λόγος για τη σαφή αυτή στροφή είναι ότι η στρόφιγγα του χρήματος που έρρεε αφειδώς από πλούσιους Σαουδάραβες προς την Αλ Κάιντα έχει κλείσει και δράση έχουν αναλάβει μικρότερες τοπικές οργανώσεις, με πιο περιορισμένους πόρους και επιχειρησιακή ικανότητα. Αυτό μειώνει τις βλέψεις τους. Ενδεικτικός είναι ο υπολογισμός του κόστους των τρομοκρατικών ενεργειών που κάνει ο καθηγητής Ζαν-Πιερ Φιλιού στο βιβλίο του «Οι εννέα ζωές της Αλ Κάιντα»: η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στοίχισε 500.000 δολάρια, στη Μαδρίτη το 2004 10.000 δολάρια και στο Λονδίνο το 2005 μόλις 1.000 δολάρια.

Η Stratfor υπολόγισε ότι οι επιθέσεις σε ξενοδοχεία έχουν υπερδιπλασιαστεί σήμερα σε σχέση με το 2001, ενώ τα θύματα που προκαλούν έχουν εξαπλασιαστεί. Ο βασικός λόγος είναι ότι οι τρομοκράτες μπορούν άνετα να κλείσουν δωμάτιο και να μπαινοβγαίνουν σαν κύριοι στο ξενοδοχείο- όπως έκαναν οι βομβιστές αυτοκτονίας που πραγματοποίησαν τις επιθέσεις στα ξενοδοχεία Μarriott και Ritz-Carltonστην Τζακάρτα στις 17 Ιουλίου.

Τα οκτώ χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου δεν είναι πολλά. Οι εξελίξεις όμως που παρατηρούνται στο κίνημα των τζιχαντιστών είναι σημαντικές. Οι κυριότερες είναι ότι οι τρομοκράτες που απειλούν σήμερα τη Δύση έχουν μεγαλώσει στη Δύση (ενώ για παράδειγμα οι αεροπειρατές της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν Σαουδάραβες), η μέση ηλικία τους έχει μειωθεί από τα 26 χρόνια στα 20-21, ενώ και η… μόρφωσή τους έχει περιοριστεί: από τους φοιτητές δυτικών πανεπιστημίων που ανέλαβαν τα χτυπήματα στους Δίδυμους Πύργους έχουμε περάσει σε νεαρούς περιθωριακούς. Ο πόλεμος στο Ιράκ αποτέλεσε την κυριότερη αιτία για την οποία η τρομοκρατία μετατοπίστηκε από το πανεπιστήμιο στον δρόμο.

Τελικά πόσο κίνδυνο διατρέχουμε να πραγματοποιηθεί μια τρομοκρατική επίθεση στην Ευρώπη σήμερα; Πολύ μικρότερο από τον κίνδυνο να προκαλέσουμε μια «σύγκρουση πολιτισμών», δεδομένου ότι οι τζιχαντιστές που έδρασαν στην ήπειρο τα τελευταία 20 χρόνια δεν ξεπερνούν τους 400, ενώ οι μουσουλμάνοι που ζουν στην ίδια περιοχή είναι 20 εκατομμύρια. Ο κίνδυνος πηγάζει από τις πολιτικές που ακολουθούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όπως από το πώς συμπεριφέρονται στους μετανάστες και πόσο περιθωριοποιούν τη δεύτερη γενιά των μουσουλμάνων.