Γοργοπόταμος: σύμβολο αντίστασης στον φασισμό

Η ΑΥΓΗ: 24/11/2012

ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΜΗΤΑΦΙΔΗ*

Γοργοπόταμος 25/11/1942: αντάρτες του ΕΛΑΣ, του ΕΔΕΣ και ομάδα Άγγλων σαμποτέρ πραγματοποιούν το μεγαλύτερο σαμποτάζ στην κατεχόμενη από τον Άξονα Ευρώπη: ανατινάζουν τη γέφυρα του Γοργοπόταμου έξω από τη Λαμία, διακόπτοντας για μήνες τον ανεφοδιασμό των ναζιστικών δυνάμεων στη Β. Αφρική. Στη μάχη που δόθηκε με την ιταλική φρουρά της γέφυρας, σκοτώθηκαν 25 στρατιώτες. Οι Ιταλοί σε αντίποινα εκτέλεσαν 16 πολίτες από την Υπάτη.

Γοργοπόταμος 29/11/1964: Η κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου αποφασίζει να γιορτάσει επίσημα την επέτειο της θρυλικής ανατίναξης. Η εκδήλωση, στην οποία συμμετείχαν 20.000 άνθρωποι, κατέληξε σε τραγωδία, καθώς εξερράγη «παλιά» νάρκη που σκόρπισε τον θάνατο – 13 νεκροί, ανάμεσά τους κι ένα 12χρονο κορίτσι, και πάνω από 80 τραυματίες. Η έκρηξη σημειώθηκε την ώρα που ξέσπασαν επεισόδια, καθώς η χωροφυλακή εμπόδισε να καταθέσουν στεφάνια αντιστασιακοί που δεν περιλαμβάνονταν στο επίσημο πρόγραμμα.

 

Οι αμετανόητοι του ΚΚΕ!!!!

Η αντεπανάσταση στην Ουγγαρία το 1956

[ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Κυριακή 25 Νοέμβρη 2012]. Στις 23 Οκτώβρη του 1956 ξέσπασε αντεπανάσταση στη Λαϊκή Δημοκρατία της Ουγγαρίας. Βεβαίως, τα πρώτα ανοιχτά αντεπαναστατικά γεγονότα δεν προϊδέαζαν το τι θα επακολουθήσει. Αλλωστε, μια απλή φοιτητική διαδήλωση δε φανερώνει ότι μπορεί να είναι γεγονός – αφετηρία ένοπλης πάλης κατά της λαϊκής εξουσίας. Και όμως, η συνέχεια ήταν οδυνηρή για την εργατική τάξη και το λαό της Ουγγαρίας. Ας δούμε όμως τα γεγονότα που εξελίχτηκαν ραγδαία, αλλά όχι τυχαία.

Ολα ήταν μια καλά προσχεδιασμένη επιχείρηση από την αστική τάξη – που νικήθηκε και έχασε την εξουσία – σε αγαστή συνεργασία και συμμαχία με τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη που δεν μπορούσαν να «χωνέψουν», πολύ περισσότερο να αποδεχτούν, ότι μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια σειρά χώρες αποσπάστηκαν από την αλυσίδα του καπιταλισμού και η εργατική τάξη σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα, καταχτώντας την εξουσία ακολουθούσαν το δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αυτό ήταν και το πιο σπουδαίο, το πιο σημαντικό αποτέλεσμα του πολέμου για τους λαούς. Και τον οικοδομούσαν μέσα σε αντίξοες συνθήκες, τόσο λόγω του πολέμου και των καταστροφών που προκάλεσε, όσο και εξαιτίας της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης.

 

Οι δωσίλογοι έγιναν… διπλωμάτες

Τομάη Φωτεινή

• Η στάση των πρεσβευτών και της εξόριστης κυβέρνησης, οι ομαδικές παραιτήσεις και η απόλυση του Γ. Σεφέρη

ΤΟ ΒΗΜΑ:  25/11/2012

 

Mια προσεκτική ανάγνωση της νεότερης ιστορίας του τόπου μας θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αντίδοτο σε όσους έχει αποκαρδιώσει η σημερινή κρίση. Από την απελευθέρωσή της ως σήμερα υπέφερε όσο καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη: έζησε δύο εμφυλίους, έναν ατυχή πόλεμο το 1897, τρεις δικτατορίες, έναν εθνικό διχασμό και μια σειρά στρατιωτικά κινήματα, μία εθνική καταστροφή στη Μικρασία, δύο Βαλκανικούς και δύο Παγκοσμίους Πολέμους. Και όμως άντεξε. Σ’ ένα ατελείωτο ρέκβιεμ οδύνης αλλά και εθνικής ανάτασης με αναγνωρισμένη διεθνώς τη συμμετοχή της στα πολεμικά πεδία, εισήλθε στην ΕΕ, γνώρισε ικανοποίηση από την επιστροφή των Ολυμπιακών Αγώνων στη γενέτειρά τους και αρίθμησε μερικά Νομπέλ. Σήμερα η ανάγνωσή μας θα επικεντρωθεί σ’ έναν ισχυρό πόλο της δημόσιας ζωής στη διάρκεια του τελευταίου πολέμου: εκείνο του υπουργείου των Εξωτερικών και της Διπλωματικής Υπηρεσίας.

 

Γιόρτασαν τα 70 χρόνια από την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου

Αγγελιοφόρος: Κυριακή, 25 Νοεμβρίου 2012

Τα 70 χρόνια από την ανατίναξη της γέφυρας του Γορτοπόταμου γιόρτασαν σήμερα οι αγωνιστές της εθνικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του επίσημου εορτασμού στο Γοργοπόταμο. Είναι χαρακτηριστικό ότι για πρώτη φορά από τότε που καθιερώθηκε επίσημα ο εορτασμός δεν υπήρξε εκπροσώπηση της κυβέρνησης, ενώ αντίθετα εκπροσωπήθηκαν η Προεδρία της Δημοκρατίας, της Βουλής και των κομμάτων. Από τις εκδηλώσεις απουσίαζε η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία το Σάββατο το απόγευμα κατέθεσε στεφάνι στο άγαλμα του Άρη Βελουχιώτη στην πλατεία Λαού της Λαμίας. Στις εκδηλώσεις στο Γοργοπόταμο που οργάνωσαν από κοινού ο δήμος της Λαμίας και η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας ήταν παρούσες αντιπροσωπείες αντιστασιακών οργανώσεων από όλη τη χώρα που έφτασαν με λεωφορεία στο Γοργοπόταμο.

 

Ο επίκαιρος Καρκαβίτσας

ΤΑΚΗΣ ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΣ, ΕΘΝΟΣ, 25/11/2012

Oι κριτικοί και οι ιστορικοί της λογοτεχνίας ερίζουν για το είδος στο οποίο ανήκει «Ο ζητιάνος» του Α. Καρκαβίτσα. Αλλοι το περιγράφουν ως νουβέλα, κάποιοι ως μυθιστόρημα και μερικοί ως διήγημα. Στο μεταξύ το κορυφαίο λογοτέχνημα, έναν και κάτι αιώνα μετά τη δημοσίευσή του, διεκδικεί την κατάταξή του στα… ιστορικά δοκίμια. Υπερβολές; Ναι, αλλά σε επαφή με σημερινές πραγματικότητες.

Oι κριτικοί και οι ιστορικοί της λογοτεχνίας ερίζουν για το είδος στο οποίο ανήκει «Ο ζητιάνος» του Α. Καρκαβίτσα. Αλλοι το περιγράφουν ως νουβέλα, κάποιοι ως μυθιστόρημα και μερικοί ως διήγημα. Στο μεταξύ το κορυφαίο λογοτέχνημα, έναν και κάτι αιώνα μετά τη δημοσίευσή του, διεκδικεί την κατάταξή του στα… ιστορικά δοκίμια. Υπερβολές; Ναι, αλλά σε επαφή με σημερινές πραγματικότητες.

 

70 χρόνια από την ανατίναξη της γέφυρας στον Γοργοπόταμο

• ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ… Τα 70 χρόνια από την ανατίναξη της γέφυρας του Γορτοπόταμου γιόρτασαν σήμερα οι αγωνιστές της εθνικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του επίσημου εορτασμού στο Γοργοπόταμο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι για πρώτη φορά από τότε που καθιερώθηκε επίσημα ο εορτασμός δεν υπήρξε εκπροσώπηση της κυβέρνησης, ενώ αντίθετα εκπροσωπήθηκαν η Προεδρία της Δημοκρατίας, της Βουλής και των κομμάτων.

Από τις εκδηλώσεις απουσίαζε η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία το Σάββατο το απόγευμα κατέθεσε στεφάνι στο άγαλμα του ‘Αρη Βελουχιώτη στην πλατεία Λαού της Λαμίας. Στις εκδηλώσεις στο Γοργοπόταμο που οργάνωσαν από κοινού ο δήμος της Λαμίας και η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας ήταν παρούσες αντιπροσωπείες αντιστασιακών οργανώσεων από όλη τη χώρα που έφτασαν με λεωφορεία στο Γοργοπόταμο.

Στις ομιλίες τους, οι εκπρόσωποι των αντιστασιακών οργανώσεων συνέδεσαν την προσπάθεια του λαού εκείνη την περίοδο από το 1941 έως το 1944 με τις σημερινές συνθήκες και την ενότητα «που είναι αναγκαία» όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο Βασίλης Πριόβολος (καπετάν Ερμής της Αντίστασης) κατά τη διάρκεια του χαιρετισμού του. Παράλληλα, αναφερόμενος σε ιστορικά στοιχεία εκείνης της περιόδου με κορυφαίο την συνεργασία των ανταρτικών ομάδων στο Γοργοπόταμο υπογράμμισε πως «όλα αυτά πρέπει να γίνουν κτήμα της νέας γενιάς για να πορευτούμε για να ξεπεράσουμε τις σημερινές δυσκολίες».

Στο σύντομο χαιρετισμό του, ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Κλέαρχος Περγαντάς σημείωσε πως «τα μεγάλα γεγονότα στην πορεία των λαών και των κοινωνιών πρέπει να είναι δημιουργικά και δυναμικά στοιχεία που επηρεάζουν τις εξελίξεις» όπως χαρακτηριστικά είπε, για να συμπληρώσει πως « 70χρόνια μετά, η κινητήρια δύναμη αυτού του γενναίου τολμήματος οφείλει να παραμείνει κίνητρο για το παρόν για το μέλλον μας».

 

Oι ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις

• Από την πρώτη προσέγγιση των Αμερικανών με τον στρατάρχη Τίτο έως την ανταλλαγή πρεσβευτών με την Αθήνα
• 62 χρόνια πριν
• Του Σπυριδωνος Σφετα*Η Καθημερινή, 18/11/2012

Η αποπομπή της Γιουγκοσλαβίας από την Κομινφόρμ (28.6.1948) και η διαπίστωση των Αμερικανών ότι η ρήξη του Τίτο με τον Στάλιν δεν ήταν τελικά ένα απλό επεισόδιο, επέφεραν, το 1949, την πρώτη προσέγγιση της Αμερικής με τη Γιουγκοσλαβία. Αρχικά οι Αμερικανοί δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν το βάθος και την ουσία της κρίσης των σοβιετογιουγκοσλαβικών σχέσεων, ωστόσο δεν είχαν καμιά αμφιβολία ότι ο Τίτο έπρεπε να στηριχθεί. Η καταδίκη από το τιτοϊκό καθεστώς σε θάνατο του Μιχαήλοβιτς (1946), του ηγέτη των Σέρβων εθνικιστών και αντιπάλου του Τίτο στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τους Αγγλοαμερικανούς το 1941-43, λησμονήθηκε γρήγορα και αμέσως μετά την απόφαση της Κομινφόρμ οι Αμερικανοί αποδέσμευσαν τα γιουγκοσλαβικά αποθέματα χρυσού στις αμερικανικές τράπεζες.

 

Η σιωπηλή γενιά του Πολυτεχνείου

Η «γενιά του Πολυτεχνείου» έχει γίνει αντικείμενο μυριάδων συζητήσεων και αναλύσεων. Δεν υπάρχει όμως μία «γενιά του Πολυτεχνείου» αλλά πολλές.

• Tου Αλεξη Παπαχελα, Η Καθημερινή, 18/11/2012

Υπάρχουν πρώτα απ’ όλα, πέρα από τους νεκρούς, οι εκατοντάδες άνθρωποι οι οποίοι βασανίστηκαν απάνθρωπα, φυλακίστηκαν και υπέφεραν χωρίς ποτέ να το βάλουν στο… βιογραφικό τους. Πρόκειται για ανθρώπους που προκαλούν θαυμασμό με τη σεμνότητα και το ήθος τους. Δεν θα τους ακούσεις ποτέ να μιλάνε οι ίδιοι για το πόσο ξύλο έφαγαν και τι πέρασαν. Είναι διάσπαρτοι μέσα στην ελληνική κοινωνία και όταν τους γνωρίζεις, καταλαβαίνεις πόσο διαφορετική θα ήταν η εξέλιξη της πατρίδας μας αν είχαν παίξει αυτοί τον πρωτεύοντα ρόλο μετά το 1974. Είναι καλοί δάσκαλοι, γιατροί, αρχιτέκτονες, επιστήμονες εδώ και έξω. Και βεβαίως είναι άνθρωποι παθιασμένοι με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη μάχη κατά του ρατσισμού, την απέχθεια προς τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Αυτούς πονάει, περισσότερο από κάθε άλλον, αυτό που συμβαίνει σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια με τα οργανωμένα μπουλούκια και τους ροπαλοφόρους που επιβάλλουν τη δική τους δικτατορία. Τους πονάει γιατί προφανώς δεν βασανίστηκαν και δεν πάλεψαν για να επικρατήσει αυτό το χάλι.

 

Από το 1973 στο μνημόνιο

Η ΑΥΓΗ: 18/11/2012

ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΑΦΕΡΜΟΥ

Να ‘ναι η απόσταση του χρόνου; Να ‘ναι ο ορίζοντας που πλησιάζει; Να ‘ναι οι εποχές που μαραίνονται; Όλο και περισσότερο μου φαίνεται ποιητική εκείνη η εποχή. Και τότε ποιητικά ένιωθα. Με μια διαφορά. Τότε (τη) ζούσα, σήμερα (την) αναστορούμαι. Από τη μία οι κωμικοί δικτάτορες. Από την άλλη η, σε σύγχυση, ηττημένη πολιτική ηγεσία. Και το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα να πορεύεται, ανασκευάζοντας δοκιμασμένες πρακτικές, καταργώντας βεβαιότητες, εκπλήσσοντας τους παραδοσιακούς, αυτοεκπλησσόμενο και το ίδιο. Το κίνημα αυτοδιαμορφώνεται μέσα από τη δράση του. Δίχως πολλές θεωρητικές συζητήσεις και αναλύσεις, εισβάλλει στα δημόσια πράγματα από το πουθενά. Πιστεύει πως από μόνο του μπορεί να αλλάξει τα πράγματα και πλημμυρίζει με ευτυχία και χαρά τους συμμετέχοντες. Είναι πράγματι ευτυχής συγκυρία να συμμετέχεις σε ένα αυτόνομο κίνημα χωρίς καθοδηγητές και οπαδούς που το καθορίζει η ανιδιοτέλεια, η αντίσταση και η αξιοπρέπεια.

 

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Η ΑΥΓΗ: 18/11/2012

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΧΑΤΖΗΜΩΥΣΙΑΔΗ

Αρκεί να βάλει κανείς στη μηχανή αναζήτησης τη φράση «νεκροί του Πολυτεχνείου», για να βρει τίτλους όμοιους με αυτούς εδώ: «Το παραμύθι των νεκρών του Πολυτεχνείου», «Οι νεκροί του Πολυτεχνείου – Ένας πολύτιμος μύθος», «Πόσες χιλιάδες ήταν οι νεκροί του Πολυτεχνείου?» «Οι “νεκροί του Πολυτεχνείου”, «Η λίστα των τάχα θυμάτων», «Ο μύθος του Πολυτεχνείου», «Οι ανύπαρκτοι νεκροί του Πολυτεχνείου». Δεν εκπλήσσομαι από την προσπάθεια αποκαθήλωσης, που ως γνωστόν ξεκίνησε από την επομένη της εξέγερσης με χαλκευμένες πληροφορίες περί πρακτόρων των ΗΠΑ ή του Ισραήλ, που υπέθαλψαν τη φοιτητική εξέγερση, ή με φαιδρές δημοσιογραφικές εκπομπές της τότε ελεγχόμενης τηλεόρασης όπως του Μαστοράκη, αλλά η αυξανόμενη ηλεκτρονική διάχυση και η συνεχής αναπαραγωγή της, που οργανώνει τις γραφικές συνομωσιολογικές θεωρίες σε ενιαία ακροδεξιά αφήγηση για ό,τι συνέβη τη 17^ηΝοέμβρη του 1973, και ούτε λίγο ούτε πολύ χρεώνει στους φοιτητές σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την εγκαθίδρυση του Ιωαννίδη, την παρεμπόδιση των εκλογών του Οκτωβρίου του ’74 και ακόμη ακόμη την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.