Η εκλογική νίκη του Αϊζενχάουερ

Ως πρόεδρος, επεδίωξε εμπέδωση της κοινωνικής συνοχής και την παγίωση μιας πιο ήπιας μορφής του Ψυχρού Πολέμου 61 χρόνια πριν

• Της Κωνσταντινας Ε. Μποτσιου*

Ο Β΄ Παγκόσμιος και ο Ψυχρός Πόλεμος άλλαξαν ριζικά την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Οι κυβερνήσεις του Χάρι Τρούμαν (1945 – 1952) μονιμοποίησαν την έξοδο από τον απομονωτισμό με αφετηρία την Ευρώπη (Δόγμα Τρούμαν, Σχέδιο Μάρσαλ, ίδρυση ΝΑΤΟ). Σύντομα όμως ο Πόλεμος της Κορέας (1950 -1953) ενεργοποίησε την Ουάσιγκτον και εκτός ευρω-ατλαντικού πλαισίου.
Σύμφωνα με το αμυντικό δόγμα των μαζικών αντιποίνων (massive retaliation), απόρροια απόρρητης έκθεσης του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας (NSC-68) ήδη από τον Απρίλιο του 1950, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ συγκρούονταν σε ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος (zero-sum game): κάθε νίκη, οσοδήποτε μικρή, της Μόσχας αποτελούσε ήττα για την Ουάσιγκτον. Μοναδική λύση ήταν η αξιοποίηση της πυρηνικής υπεροπλίας: οποιαδήποτε σοβιετική επίθεση όφειλε να απαντηθεί με μαζικά πυρηνικά αντίποινα. Το δόγμα των μαζικών αντιποίνων έπασχε σοβαρά σε αποτρεπτική αξιοπιστία (credibility). Οπως έδειξε ο Πόλεμος της Κορέας, οπότε απορρίφθηκε η πυρηνικοποίηση, ήταν ανέφικτο να αντιδρά η Ουάσιγκτον ανά πάσα στιγμή οπουδήποτε στην υφήλιο με όρους πυρηνικού ολέθρου, ανεξαρτήτως της σημασίας μιας σοβιετικής πρόκλησης.